وصيتنامه:جمشید سپهوند، فدائی، سال 1364

جمشید سپهوند
جمشید سپهوند

واپسین کلام ها, وصیت نامه ها و یادهای اعدام شدکان!—وصيتنامه:جمشید سپهوند – فدائی – سال 1364 اعدام شد-

با سلام و با عميقترين آرزوها برای بهروزی، برای شما پدر، مادر و همسر، برادران عزيز، خواهر بسيار گراميم مريم. عزيزان من اکنون که در واپسين لحظات حيات خود قرار گرفته ام، قلبم سرشار از مهر و محبت شماست و برای شما و همه اقوام و عزيزان و انسان های شرافتمند می طپد.

پدر بسيار گرامي، شايد فکر کنی که اين فرزندت از زحمات و عواطف بيدريغ شما غافل بوده است اما زندگی به بهترين شکل ممکن خلاف آن را نشان داده است.

من هميشه بهروزی، و شادکامی شما را آرزو کرده ام و اکنون نيز جز اين آرزوئی ندارم. مادر عزيزتر از جانم. تو ای دريای بيکران مهر و محبت و ای چشمه زلال انسانی، افتخار ميکنم که چون تو مادری داشته ام و در دامان پر عطوفتت بزرگ شده ام. از شما تمنا دارم صبر و متانت خود را چون گذشته حفظ کنيد و با تمام وجود برای تربيت کردن مريم عزيزم همت گماريد که اين از جمله آرزوهای من است.

و اما همسر مهربانم، ايران من: ايران عزيز، جانان من، من قلب خود را يکبار برای هميشه بتو تقديم نمودم.

همسر خوبم تو بيش از هر کسی با من و زندگی من آشنا بوده ای و به کنه احساسات و عواطف من واقف بوده ای که بهترين و صميمانه ترين آرزوهايم سعادت تو است.

عزيز من، اگر چه مدت کوتاهی با هم زندگی کرديم اما سال های سال تو آشنای ديرينه من بوده ای، اکنون اگر چه اين سطور را بعنوان آخرين گفتگو با محبوب خود بيان ميکنم اما تو بايد بدانی که زندگی جريان دارد و هيچگاه متوقف نخواهد شد. سعی کن حتما تشکيل خانواده بدهی و نام اولين فرزند خود را جمشيد بنهي. يار هميشگی مادرم باش و سعی کن اندوه روزگاران را بر او تعديل دهی. مادر گرامی و همه اهل خانواده را بجای من سلام برسان اگر چه در زندگی هيچ چيزی نداشته ايم، اما هر آنچه هست متعلق به همسرم ميباشد.

با عميقترين آرزوهايم برای بهروزی شما

جمشيد سپهوند ۳۱ شهريور ۱۳۶۴

جمشید سپهوند

جمشید سپهوند

با تشکر از محمود معمار نژاد برای انتشار سند

Eine Antwort

  1. غلام عسگری sagt:

    یاد وخاطره همتبارعزیزوگرامی شهید سرفرازجمشید سپهوند وتمامی جانفشانان وهمبندان وهمرزمان هواره گرامی باد اما انچه بطورخلاصه پس ازگذشت بیش ازسه دهه ازاولین کشتارهای بهترین فرزندان ملت ایران میخواهم بعنوان یکی ازدرد کشیدگان ان دوران سیاه اظهارکنم نه ازسریاس وناامیدی بلکه ازلحاظ نیازجامعه ان زمان به داشتن انسانهایی اگاه ونیک اندیش چون جمشید وهزاران مثل او بود که متاسفانه عدم محاسبه درست درنوع رویارویی با وحشیترین حکومت تاریخ بشریت ازسوی رهبران وپیشتازان وبا تجربه ها باعث ان خسارتهای جبران ناپذیری شد که تداوم عمرسیاه حکومت اخوندی را رقم زد چراکه تمامی حکومتهای توتالیتربا استفاده ازضد ارزشها دوام وقوام دارند ودرصورتیکه ما به حفظ ارزشها می پرداختیم وبقول معروف بی گداربه اب نمی زدیم شاهد فجایع بعدی تا به امروزملک وملت ایران نبودیم.روانشان شاد ویادشان گرامی باد.