برای نرگس محمدی، داریوش لعل ریاحی

نرگس دوام ِ باغ به حذف ِ پرنده نیست

طاقت بیار دخت ِ وطن شب بَرنده نیست

هنگامه ها عیان شد و این جغد ِ بد شگون

در خود فرو شکسته و تیغش بُرنده نیست

این ابر ِ تیره گون که به سودای ِ رفتن است

جز با خروش ِ یکسره بیرون شونده نیست

باید صبور بود و رهید از گزند ِ راه

این بار ِ کج به مقصد شومش رونده نیست

شهری که بی ترنم ِ بودن زده به خواب

شایسته ِ زنانِ زنده و هستی دهنده نیست

نرگس که رعد ِ واژگان ِ صدایش مکرر است

جایش فضای ِ کینه ِ گرگ ِ درنده نیست

مردان ِ این کرانه کجایید ؟ ای دریغ

آن وعده های ِ گم شده تسکین دهنده نیست.

داریوش لعل ریاحی

19 امرداد 1394

Dlr1266@hotmail.com