مادر گیان از خانواده های زندانیان سیاسی و پیشمرگان مبارز کومه له درگذشت

دایه گیان
دایه گیان

در کمال ناباوری و تاسف با خبر شدم مادر عزیزم صدیقه سعیدی  روز یکشنبه ساعت ۵ غروب ۱۵ شهریور ۱۳۹۴ بر اثر سکته ی مغزی در بیمارستان شهر سنندج در گذشت. خبر مرگ مادر عزیزم برایم سخت و جانکاه بود کسی که بارها توسط دژخیمان جمهوری اسلامی ایران تحت اذیت و آزار قرار گرفت و هیچگاه تن به خفت و خواری این منادیان جهل و خرافه نداد. آموزش­های انسان دوستانه­ی او به من و اطرافیان دارای تاثیراتی عمیق و فراموش نشدنی است و هرگز نمی توانم در چنین مختصری شخصیت اصیل و صمیمی­اش را در قبال یاران و اطرافیان بیان نمایم. انسانی ساده و صمیمی و کسی که همواره از پشت سیم­های زندان به ملاقات فرزندانش می­آمد. پدر و مادرم در سال­های ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۷ خورشیدی جزء خانواده­های تبعیدی از کردستان به شهر قزوین بودند و جریان تبعید و آزار در مورد خانواده های زندانیان سیاسی و پیشمرگان مبارز کومه له به مورد اجرا در می­آمد.

مادر یاد و خاطره­ات همیشه و در همه حال با من خواهد بود.

نادرخلیلی ۷سپتامبر ۲۰۱۵

دایه گیان

دایه گیان

3 Antworten

  1. پرواز sagt:

    نادرعزیز
    از خبر در گذشت مادر عزیزتان .. واقعا متأثر شدم
    میدانم که سختی غم رفتن هیچ عزیزی مثل مادر را نمی‌توان…توصیف کرد
    شاید تنها تسلی‌ این غمِ بزرگ، یاد تمام آموزشهای انسان دوستانه، عشق ومحبتی است که مادر..در دل شما، تا زنده هستید به جای گذشته اند

    من مرگ هیچ عزیزی را باور نمیکنم
    ………
    لطفا تسلیتِ من رو بپذیرید

    پرواز

  2. سیروس کفایی sagt:

    نادر عزیز ،
    مرگ هر عزیزی هولناک است . تاسف و تسلیت مرا بپذیرید و امیدوارم با خاطره هایی که از عزیزتان دارید یاد او را زنده نگه دارید .
    سیروس کفایی