قوّادی به از قاضی گری ست! – اندر احکام حکیمانه ی حکاکا

قوّادی به از قاضی گری ست! اندر احکام حکیمانه ی حکاکا

دیرینه رسمی ست در ایران ِ خودمان و شاید هم در ممالک محروسه ی نظم نوین جهانی – که ایضاً نظم ِ مسلط ِ  تا همین دیروز و نظم ِ در حال ِ فروپاشی ِ امروز هم خوانده میشود – که هرساله در پایان سال و نزدیک ِ سال نو « سر رسید ِ سال » و یا « تقویم » نو منتشر میکنند . رسم ِ نانوشته و عرفی ِ فوق الاشاره در ایران ِ ما البته خصلتهای تبصره وار نانوشته ی دیگری هم دارد از جمله اینکه : شرکت ها و مراکز تجاری و تولیدی بنا به ذوق و سلیقه واهداف ِ خود و  البته با نطر داشت ِ سلائق و خلقیات ِ مشتریان و مرتبطان مربوطه ؛ این تقویم ها را به اشعار و یا جملات و یا تصاویری از طبیعت و غیره و غیره مزیّن می کنند ومی آرایند و به مراجعین و مرتبطین خود هدیه می دهند و البته اغلب  توزیع این سررسید ها از پرسنل خود این شرکت ها شروع می شود .  سر رسید ها عموماً به شکل دفتری چاپ می شوند که قابلیت یادداشت روزانه هم دارند .
سالهای سال بعد حزبی قویاً کمونیست و شدیداً کارگری که عمری از انزوای مضاعف و پرتی ِ مکلّف رنج می بّرد و از جلسه به هم زنی و هوچی گری و رجز خوانی جز دریافت کیسه هایی چند صله و پاداش ِ دلاری ، طرفی نبسته بودو کاری پیش نبرده بود ؛ اخیراً آخرین تیر ِ ترکش اش در میز قمار جنبش سبز که با شعار : « این انقلاب است و این حزب هم رهبری آنست » وبه قصد سوار شدن بر موج این جنبش – به تآسّی و تقلید از خمینی و آخوندیسم ِ تبهکار که بر موج انقلاب ، سوار و به قدرت نشسته بودند – شلیک کرده بود و به سنگ برخورده و کمانه کرده و بر عِرض و آبروی داشته و ناداشته اش اصابت کرده بود ؛  دست به آخرین قمار خویش یازید که شاعر گفته است  :
چه خوش آن قماربازی که بباخت هرچه بودش / بنماند هیچش الاّ هوس ِ قمار ِ دیگر !ـ
و اینچنین بود که بناگهان همه چیز را پایین کشید و زبان ِ سر و اشارت ابروی و دهان ِ مّصوّت اش را فرو گذاشت و اندام های تحتانی اش را فراز افراشت و انواع و اقسام ِ نار پستانان و برهنگان ِ « نما – زی » اش را در ممالک محروسه ی نظمِ مسلط به نمایش گذاشت و از این دختران جوان و زنان ِ کلان ، « تقویم برهنگی »  ساخت و منتشر کرد و دیری هم نگذشت که بازیگران این نمایش از سوی مراکز مخاطب و گیرندگان ِ کار بدست ِ این تقویم ، دکترای افتخاری و نشان و عنایت نامه دریافت و بدان مفتخر شدند !ـ
ما و باقی ابناء بشر ، خاصه آندست یک لاقبایانی که تنها حظ ِّ بصر ِ ممکن و محتملشان آنی ست که به رایگان و یا بسیار ارزان در دسترس باشد و در فضای واقعی دور از دسترس شان است ؛ از آنروز ، چشم انتظار به راه نشستیم و ماندیم تا تقویم و سر رسید سال نو و سال های نوتر را ازفضای مجازی ببینیم ودریافت کنیم اما دریغ …که شغل شریف ِ این حزب و حزبیان ِ به مقام قضاوت ارتقاء یافته بود و اکنون قاضیانی شده بودند که به قضاوت در امورات مختلفه ی جهانی نشسته بودند و به محاکم و مظالم فرا خوانده می شدند و حکم و احکام صادر میکردند !:
اُکراین ؛ کشتار در دنباس و شرق ؛ زنده زنده سوزاندن ده ها و ده ها انسان در ساختمان سندیکاهاتوسط فاشیستها و نازیستها ؛ باران بمب های خوشه ای و ناپالم بر سر زنان و کودکان شرق اکراین ؟! …ـ
حکم : حقشان است ! موضوع ، درگیری بین روسهای شرقی و همتایان غربی آنهاست !ـ
عراق : حق اینست که عراق تجزیه شود و اصلاً آل ردی تجزیه شده است و بهتر است کردستان ِ عراق خود را از اسلام سیاسی مجزا – یعنی تجزیه – کند !ـ
لیبی : دخالت بشر دوستانه ی خوبی از سوی ناتو و دنیای متمدن صورت گرفت !ـ
سوریه : دخالت بشر دوستانه ی ناتو و دنیای متمدن الزامی است و اگر رژیم ِ اسد به این ترتیب سقوط کند راه برای تمدنی سکولار و یک دنیای بهتر باز میشود !ـ
و اما شارلی ابدو ؟! : « امپریالیسم » و « بورژوازی مسلط جهانی » عناوین پوسیده ای هستند که فقط برخی از انواع چپ سنتی هنوز بکار می برند ! ما در کنار « دنیای متمدن» و در برابر « اسلام سیاسی » ایستاده ایم !ـ
ما – گزنه – و همه ی رفقا و دوستان و همراهانمان از کارگران و مردم ساده ی ایران ضمن تهنیت این عنایت نامه و نشان و دستار ِ نو و شغل شریف ِ جدید به این « حزب » و کلیه ی ایادی و اعوان وانصار آن ؛ خاصه به لیدر عَظمای ِ قویاً کمونیست و شدیداً کارگری این حزب ، موقغ ِ نو را تبریک میگوییم اما برسم انتباه و به شکل ِ اشارت می گوییم : که « ای بولقاسم ! یاد دار که قوادی به از قاضی گری ست »! (1)ـ
گزَنه
شانزدهم فوریه 2015
بیست و هفتم بهمن 1393
———————————-
پی نوشت :
ـ (1) – گویند مردی بود به نیشابور که وی را بوالقاسم رازی گفتندی و این بوالقاسم کنیزک بپروردی و نزدیک امیر نصر آوردی و با صله برگشتی و چند کنیزک آورده بود وقتی امیر نصر بوالقاسم را دستاری داد و در این باب عنایت نامه نبشت . نیشابوریان وی را تهنیت کردند و نامه بیاورده به مظالم برخواندند. از پدر شنودم که قاضی بوالهیثم پوشیده گفت و وی مردی فراخ مزاج بود: ای بوالقاسم یاد دار که قوادی به از قاضی گری است . (تاریخ بیهقی ، از امثال و حکم دهخدا).