به یاد آذر و نسرین، هادی خرسندی – در سوگ آتش سوزی اخیر تهران

گر نردبانِ تان نشده باز، لااقلّ
ای کاش هم که باز نمیشد دهانِ تان

آتش به جان آذر و نسرین شما زدید
با لِک و لِکِ نیروی آتش نشانِ تان

آویخت شصت ساله زن از نرده های داغ
در انتظار مقدم یاری رسانِ تان

حالا دوقورت و نیم شما نیز یاقی است!
ورّاث را خبر بدهید از زیانِ تان!

تا مملکت گذرگه دزدانِ چون شماست
جای دگر به درد خورد نردبانِ تان!

توضیح و عذر و فلسفه و قصه زائد است
ما مردم از بَریم همه، داستانِ تان

بی ارزش است پیش شما، جان مردمان
بی قدرت اند مردم ما در گمانِ تان

اما به روز حادثه، از صدر تا به ذیل
سوراخِ موش میشود امّید جانِ تان

ما دیده ایم و باز ببینیم عنقریب
چسناله های رهبری و رهبرانِ تان

روزی که صبر خلق شود شعله های خشم
آتش نمیدهد به دقایق امانِ تان

باشد صلاحِ تان که به دنبال رهبری
با هم فرو روید تهِ جمکرانِ تان

یا نردبان ز چوب خرافات آورید
کاید برون ز چاه، امام زمانِ تان