پیام سازمان اتحاد فدائیان کمونیست به ششمین گردهمائی سراسری درباره کشتار زندانیان سیاسی در ایران

پوستر ششمین گردهمایی سراسری دربراه کشتار زندانیان سیاسی در ایران، 11 تا 13 سپتامبر، برلین
پوستر ششمین گردهمایی سراسری دربراه کشتار زندانیان سیاسی در ایران، 11 تا 13 سپتامبر، برلین

شهریور امسال بیست وهفتمین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی درسیاهچالهای جمهوری اسلامی است.

اتحاد فدائیان کمونیست

بیست وهفت سال قبل  قطعنامه سازمان ملل  مبنی بر آتش بس درجبهه های جنگ خانمانسوز هشت ساله بین ایران وعراق  توسط  رژیم جمهوری اسلامی پذیرفته شد ، خمینی که جنگ را نعمت الهی  مینامید  وخواهان ادامه جنگ تا «رفع فتنه از عالم»بود، پذیرفتن  این قطعنامه واعلام توافق با آتش بس را به نوشیدن زهر تشبیه کرد.

واضح است که درآن زمان دراین تعابیر خمینی ودارودسته حاکم حقیقتی نهفته بود. چراکه جنگ برای رژیم جمهوری اسلامی  حقیقتا نعمتی بود آسمانی ، طی این جنگ ویرانگر بود که توانستند ارگانهای سرکوب را بازسازی بکنندو با دمیدن بر آتش ناسیونالیسم ومذهب، توده های جوان ومردم نا آگاه را فریب دهند وذهن مردم را نسبت به آنچه که  درپشت پرده میگذشت کور سازند، دست آورد های قیام توده ای را یکی پس از دیگری بازستانند.سازمانها واحزاب انقلابی و تشکل های توده ای ومستقل کارگران، دهقانان ، دانشجویان وزنان وجوانان را مورد تهاجم وحشیانه قرار دهند. برای مهمترین وقدرتمندترین نیروی حاضر درصحنه ، یعنی  جنبش کارگری که با اعتصابات سراسری خود کمر رژیم شاه را شکانده بود ومی رفت تا با اتکا به تجربیات خود  بقدرت خزیدگان جدید را به چالش بکشد،جز کارخانه های ویران ، خانواده ای آواره ، شیرازه ای ازهم گسیخته  وتشکلاتی از هم پاشیده، چیزی باقی نماند.
برای اجرای سیاست «یا روسری یا توسری» وسرکوب ومنکوب کردن جنبش زنان  زمینه و موقعیت مناسبی بهتر از جنگ نمیتوانستند بیابند. برای تصفیه دانشگاه ها ، سرکوب جنبش دانشجوئی وراه انداختن حمام خون دردانشگاه ها ومدارس، زمانی بهتر ومناسب تر از زمان جنگ قابل تصور نبود.برای سرکوب دهقانان  وخلقهای تحت ستم  درکردستان ، بلوچستان ، آدربایجان ، ترکمنستان  وخلق عرب ، دستگیری وکشتار مبارزین آزادیخواه ، انقلابیون  وفعالین جنبش های اجتماعی ،ترتیب دادن بیداد گاه های صحرائی واعدام ها وتیربارانهای دسته جمعی و..  چه زمانی بهتر از زمان جنگ وکشتار درجبهه ها وبمباران شهر ها قابل تصور بود؟
جنگ، همچنین نقطه اشتراک ووحدت استراتژیک ارتجاع به قدرت خزیده با سرمایه جهانی بود که بهترین فرصت را برای کنترل ،به عقب راندن ونابودی جنبش انقلابی بدست آورده بودند  و همین اشتراک منافع  سرمایه داران داخلی وسرمایه جهانی در به قدرت رساندن ارتجاع مدهبی و حفظ آن دربرابر پیش روی جنبش انقلابی بود که سکوت کامل کشورهای مدعی دموکراسی  وحقو بشر را دربرابر فجایعی که درایران ودرجلو چشم هزاران خبرنگار وعکاس و فیلمبردار جریان داشت ، ممکن کرد. درحالیکه اگر درهمان موقع درکشوری مثل کوبا خون از دماغ کسی  می آمد  فریاد واویلای  کشورهای غربی گوش فلک را کر میکرد.
آری پایان جنگ برای خمینی سرکشیدن جام زهر بود. چرا که هنوز برغم هشت سال کشتار درجبهه ها و اعمال سیاست سرکوب جنبش های اجتماعی وبراه انداختن زندان وکشتار درسراسر کشور، اما هنوز خطر برآمد مجدد جنبش های اجتماعی  وجود داشت. بویژه تشدید  بحران اقتصادی  وسیاسی واحتمال گسترش نارضایتی توده ای بعد از جنگ ، خواب از چشمان ارتجاع ربوده بود. از این روبرای تکمیل سیاستی که جنگ کشتار وویرانی را به نعمتی الهی برای خمینی ودارودسته او تبدیل کرده بود، با کشتاربی رحمانه زندانیان سیاسی  ادامه یافت ، تا مبادا این انسانهای آگاه مبارز ومقاوم وصادق با پایان یافتن دوران محکومیت  اززندانها آزاد شوند وبا توجه به تجربه ، آگاهی ومقاومتی که درزندانها از خود نشانداده بودند ، به صفوف مبارزه پیوسته ومقاومت دربرابر ارتجاع را سازمان دهند.
قتل عام زندانیان سیاسی، ادامه جنگ به کثیف ترین صورت آن بود، جنگی برعلیه آزادی، برعلیه عدالت اجتماعی، برعلیه برابری و جنگ ارتجاع دربرابر ترقی ، پیشرفت  وآزادی انسان از قید وبند ستم واستثمار وزور وسرکوب بود . روشن است که دراین جنگ انتظاراتخاذ موضعی مخالف اعدامها وکشتارها وحتا بی طرفی ازسوی نظام امپریالیستی همانقدربیهوده و عبث بوده و است که انتظار از سرمایه داران وجناح های مختلف ارتجاع مذهبی درایران. که مافیای قدرت وثروت بدون این کشتار ها وقتل عام ها امکان استقرار واستمرار غارت وچپاول و تداوم ستم واستثمار را نمی یافت.
اکنون در شرایطی وارد بیستمین وهفتمین سالگرد این فاجعه عظیم و فراموش نشدنی میشویم که جنگ بین نظام ارتجاعی حاکم وتوده های رنج وکار بدون لحظه ای آتش بس همچنان ادامه دارد ودرنتیجه بیداری و آگاهی طبقه کارگر ، زنان ، جوانان و اقشار زحمتکش جامعه چشم انداز های نوینی درمقابل انقلابیون وهمه آنهائیکه به آرمانهای انسانی شهدای دهه 60 بویژه قتل عام شدگان 67 درزندانهای جمهوری اسلامی وفادار مانده و به مبارزه ادامه داده اند، گشوده میشود ویاد آوری مقاومت وپایداری این زندانیان در برابر چوبه های دار و تیرباران، قوت قلب نسل به پاخواسته وانقلابیونی است که برای رهائی از ستم واستثمار و زور وسرکوب نظام حاکم به پاخواسته اند. برگزاری گردهمائیها ازجمله امکانات موثری هستند برای ارتقاء سطح آگاهی توده های زحمتکش مردم، بویژه نسل جوان ازمبارزات آرمانها و فداکاریهای نسل های پیش از خود و فراخوانی است موثر برای  تداوم مبارزه درراه آرمانهای انسانی آزادیخواهانه وسوسیالیستی آنها .و بدون شک دراین مبارزه سازمانیابی جنبش دادخواهی خوانواده ها وبازماندگان  هزاران انسانی که در زیر شکنجه ها ودرمیادین تیرباران و اعدام کشته شدند و یا درزندانها قتل عام گردیدند، تحت شعار «محاکمه آمرین وعاملین این کشتارها»، میتواند به گسترش مبارزه یاری رسانده ، ودرعین حال تلاش ارتجاع حاکم وقلم به مزدان آن برای پاک کردن این جنایت بزرگ ازحافظه تاریخی مردم ایران وافکار عمومی مترقی جهانرا خنثی سازد.

گرامی باد یاد وخاطره همه به خون خفتگان راه آزادی و سوسیالیسم 
سرنگون باد رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی              برقرار باد جمهوری فدراتیو شورائی
زنده باد سوسیالیسم 
سازمان اتحاد فدائیان کمونیست سوم شهریور ماه 1394

منبع

http://www.cmppir6.com/?p=461