نامه سزاره دی لناردو، از بریگادهای سرخ و از زندانیان سیاسی ایتالیا
بخشی از یک نامه سزاره دی لناردو از زندان به یکی از دوستانش در ارتباط به همبستگی با وی در مراسم سی‌امین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی در ایران فرانکفورت، سپتامبر ۲۰۱۸
ـ ۱۴ نوامبر ۲۰۱۸ … از این که یک برنامه یادآوری برگزار شد بسیار تحت تاثیر قرار گرفتم. نه چندان به خاطر آن که به یاد من بودید بلکه بیشتر به علت یادآوری رویدادهایی که هر یک به نحوی با زندگانی من گره خورده اند. انتظارش را نداشتم. تصور می‌کنم که در آلمان همه ساله در روزهای خاصی مراسم بزرگداشت رفقا برگذار می شود. پیوند برادری میان رفقا، همچنین میان رفقایی از کشورهای مختلف در نظریه کلاسیک انترناسیونالیسم امری خوب و کماکان به روز است. اما من اطلاعات بسیار کمی در مورد شرایط خاص سیاسی ـ تاریخی این وقایع [ایران] دارم و از این بابت متاسفم. اما اغراق نکنیم، من همیشه مهمترین اتفاقات تاریخی خاور میانه را پیگیر بوده ام. تجاربی غنی و ارزشمند که از سال ها پیش – تا جایی که می دانم – بر خلاف این‌جا، با جنبش آلمان در در هم تنیده شده است. این امر به علت محدوده‌های این کشور و محلی گرایی ما، به علاوه اهمیت کمتر ایتالیا به عنوان کشور است. بسیار خوشحال می شوم اگر منابع حتی الامکان به روزی را در باره ایران ترجیحا به زبان فرانسه یا انگلیسی، و اگر مقدور نباشد حتی به زبان آلمانی برای من بفرستید. شناخت من خیلی عمومی است. این مرز من است. در باره آدرسم: [می توانید به آنها بدهید] مشکلی نیست، تنها نمی خواهم انتظارت کسی را نا امید کنم. (…) گوشه گیرم،، به خاطر دیدگاه ما از حزب، نقش ما به عنوان زندانی، و دیگر گونه بودن، در عین احترام به آن‌هایی که برای یک فعالیت علنی پای می‌فشردند. و به راستی، نمی‌خواهم بی ادب و خود خواه به نظر برسم، یعنی توی ذوق زن. به خصوص در برابر کسی که به من برادرانه علاقه دارد. (…) روحیه ام خوب است، سرشار از اعتماد و خوشنودی. خبر خوشایند و غیر مترقبه اهدای مراسمی به یاد من – این شخص به خصوص – که فراتر از من بوده است و تاییدی ست بر کیفیت مبارزه انترناسیونالیستی در راه کمونیسم (…) سزاره دی لناردو آدرس…
Strada della Campore, 32 I-5100
Terni
Italia
توضیح: در روز ۱۷ دسامبر ۱۹۸۱ در شهر ورونا (ایتالیا)، فرمانده نیروهای جنوب اروپای ناتو، ژنرال آمریکایی جیمز داسیر توسط بریگادهای سرخ ربوده شد. او در ۲۸ ژانویه ۱۹۸۲ در پادوا طی یک عملیات ضربتی نیروهای مخصوص پلیس آزاد شد. در این عملیات پنج عضو بریگاد سرخ دستگیر شدند. چند روز بعد از آن پیر ویتوریو بوفا در نشریه „اسپرسو“ مقاله‌ای منتشر کرد. او از دو پلیسی نوشت که به عنوان شاهد عینی شکنجه شدن دستگیرشدگان را افشا می‌کردند.
فقط یکی از زندانیان بدون آن که کلامی بر لب بیاورد در برابر شکنجه مقاومت کرد: ایکس. ـ
تحت فشار افشاگری این روزنامه نگار دادگاه حکم صادر کرد تا در پادگان پلیس پادوا پزشکی قانونی زندانیان را معاینه کند. در معاینات پزشکی قانونی، دی لناردو از داشتن درد در نقاط مختلف بدن، از سر تا پا شکایت داشت. ـ
ـ“…این دردها حاصل شکنجه‌هایی است که بعد از دستگیرشدن من و رفقایم به ما اعمال شده. در حالیکه چشم‌بند به ما زده بودند و دستان و پاهای‌مان از پشت بسته شده بود. به خصوص دستانم را احتمالا با سیگار سوزانده‌اند و به آلت تناسلی‌ام شوک الکتریکی وارد کرده‌اند. مرا بلند کردند و در صندوق عقب یک ماشینی انداختند که با آن حدود نیم ساعت به جایی انتقال داده شدم. بعد مرا روی زمین کشیدند، اول تهدیدم کردند به تیرباران و بعد به من شلیک شد. اما هیچ گلوله ای به من اصابت نکرد. بعد مرا به محل دیگری بردند، بازهم در صندوق عقب یک اتومبیل. آنجا دستان و پاهایم را به پای یک میز بستند. مرا وادار کردند نمک بخورم و بعد مقدار زیادی آب به حلقم ریختند در حالی که بینی‌ام را بسته نگه داشته بودند. همزمان با مشت و لگد به جانم افتادند و به سینه و شکمم زدند… طی چهار روزی که شکنجه شدم، نگذاشتند بخوابم و وادارم کردند روی پا بایستم، حق نداشتم زانوهایم را خم کنم. به محض آن که به نظرشان می رسید که دارم به خواب می روم، باز مرا کتک می زدند…“ ـ
ـ (چند عکس ضمیمه برداشته شده‌اند از: „اسناد تصویری بخشی از گزارش پزشکی قانونی در باره سزاره دی لناردو، روز ۳ فوریه ۱۹۸۲ در پادگان پلیس پادوا“) ـ
سزاری دی لناردو در ۲۸ ژانویه ۱۹۸۲ در عملیات آزاد سازی ژنرال جیمز لی دوزیر که ۴۰ روز قبل از آن توسط بریگادهای سرخ ربوده شده بود، دستگیر شد و هنوز پس از ۳۶ سال زندانی ست. ـ
نشریه کوریره دلاسرا Corriere della Sera
: „سال‌های سربی: امروز تروریست‌ها کجا هستند“ نوشته جیوانی بیانکونی و میلنا گابا نللی https://www.corriere.it/dataroom-milena-gabanelli/anni-piombo-terroristi-dove-sono-oggi/da05537e-4fb5-11e8-add4-a53a42c91877-va.shtml
در این سایت یک جمع آوری اسناد در مورد زندانیان
ـ مبارزه مسلحانه در ایتالیا هست. در وسطهای این مجموعه تحت عنوان
„Chi resta in carcere“
(چه کسی هنوز در زندان است) و بعد از آن
„Gli irriducibili“
(آنچه کم نمی شود، کسانی که نه توبه کرده‌اند و نه در سیستم حل شده‌اند) در این بخش در مورد دی لناردو و
بقیه نوشته شده
sullamnistia-intervista-a-paolo-persichetti osservatoriorepressione.info, 19 settembre 2017 Überlegungen zur Amnestie. Interview mit Paolo Persichetti. http://www.ristretti.org/Le-Notizie-di-Ristretti/riflessioni-
است) و بعد از آن
„Gli irriducibili“
(آنچه کم نمی شود، کسانی که نه توبه کرده‌اند و نه در سیستم حل شده‌اند) در این بخش در مورد دی لناردو و بقیه نوشته شده sullamnistia-intervista-a-paolo-persichetti osservatoriorepressione.info, 19 settembre 2017 Überlegungen zur Amnestie. Interview mit Paolo Persichetti. http://www.ristretti.org/Le-Notizie-di-Ristretti/riflessioni-
