زندان در جهان: مکزیک، فریده ثابتی

زندان  در جهان

مقدمه:ـ

زندان یک ابزار سرکوب طبقاتی است. اکثریت ساکنین زندان ها را فقرا تشکیل می دهند. در جهان سرمایه داری پیش از آن که برای بهبود زندگی مردم فقیر، برای آموزش و بهداشت و مسکن مناسب اقدام کنند، بودجه برای ایجاد زندان های جدید اختصاص می دهند. فقرا، اقلیت های قومی، مذهبی، جنسی، فعالین اجتماعی، معترضین کارگری و سیاسی را مجرم سازی می کنند و سیستم قضایی شان سیستمی در خدمت هیرارشی قدرت و ثروت است. قوانین نژادپرستانه، تبعیض آمیز و مجرم ساز است. سه میلیون نفر در جهان در زندان اند. ازین تعداد 700.000 نفر زن و بقیه مردند. یک میلیون کودک زیر 18 سال نیز در زندان کودکی خود را طی می کنند. در 122 کشور زندان ها دچار تراکم بالای جمعیت اند به طور مثال در ال سالوادور و فیلیپین اضافه جمعیت برابر با 300 % است یعنی سه برابر جمعیت نسبت به مساحت و حجم زندان. به همین نسبت هم غذا و بهداشت ناچیز است. این امر تازه ای نیست و سابقه ای طولانی دارد. زمانی در سال 1365 در زندان اوین 70 زندانی زن که من هم در میان شان بودم به عنوان تنبیه به زیرزمین  ساختمان 209 برده شدیم و در دو اتاق جا داده شدیم ما 70 ساک تعدادی طشت، رختخواب های مان و 35 دمپایی داشتم ما با همه ی وسایل به اتاقی با مساحت 15 متر مربع فرستاده شدیم. سلول دربسته بود و پنجره کوچکی به یک انبار مواد غذایی داشت. در این اتاق ما تنبیه غذا نصف و هوا نصف بودیم. هوا از طریق یک هوا کش و از زیر در که به راهرو باز می شد به ما می رسید. نصف روز این هواکش را خاموش می کردند که تنبیه هوا نصف اجرا شود. غدا هم چون نصف بود صبح ها  نصف لیوان قرمز پلاستیکی ما را چای و برای صبحانه و شام یک نان کوچک لواش به ما می دادند. هفته ای یک روز هم روز کتک خوری بخاطر گزارش نگهبانان بود. روزی سه بار هر بار به مدت نیم ساعت وقت برای شستشو، حمام، و دستشویی  داشتیم در یک سالن کوچک با یک توالت و یک حمام و همه برای ما 35 نفر. پنج ماه را ما در این شرایط گذراندیم.ـ

داخل زندان ها نیز چون خود جوامع سرمایه داری، سیستم طبقاتی و تبعیضات آن حاکم است. فقیر و غنی، در زندان هم همان مناسبات حاکم در جامعه را تجربه می کنند. زندانیان فقیر به خدمتکار و برده ی زندانیان ثروتمند تبدیل می شوند. از طرف نگهبانان زندان، پلیس و زندانیان قوی تر و پولدار مورد سوء استفاده جنسی، آزارهای جسمی، خشونت، شکنجه و برخوردهای نامناسب و حقیر کننده قرار می گیرند. کشتن زندانیان توسط خود زندانیان برای حل مشکل جا و غذا در بسیاری از کشورها از جمله ایران، برزیل و سوریه و … در سال های گذشته به صورت امری رایج در آمده بود و حتی برای افراد مورد نظر قرعه کشی انجام می گرفت زیرا داوطلبی پیدا نمی شد. یا این امر توسط مامورین نیز انجام می شد که گذشته از ازدیاد جمعیت جنبه ی سیاسی نیز داشت به طور مثال در فاصله سال های 2011 تا 2015 در زندان نظامی سعیدیانا در سوریه بنا به گزارش امنیستی بدون انجام مراحل رسیدگی قضایی 13.000 نفر به دار آویخته شدند و هزاران نفر نیز از شکنجه و بدرفتاری مردند. مواردی در ایران به ویژه در رابطه با زندانیان سیاسی خودکشی اعلام شده که البته در ضمن وجود ازدیاد جمعیت، ربطی به ازدیاد جمعیت ندارد.

شرایط زندان در مکزیک

در بسیاری از زندان های مکزیک باندهای جنایتکار مواد مخدر هستند که بر زندان حاکم اند و آن را کنترل می کنند. النا آزااولا و ماایسا هوبرت که در این زمینه تحقیق کرده اند معتقدند که این کنترل در 65 % زندان های مکزیک صدق می کند. هر زندانی که با یکی ازین گروه ها هماهنگ شود امتیازاتی از قبیل تلفن همراه شخصی، ملاقات خصوصی با همسر یا با کارگران سکس، مواد مخدر، آزادی حرکت در زندان و شغل خوب به دست می آورد. روت ویلانووا که عضو کمیسیون ملی حقوق بشر در زمینه ی زندان هاست معتقد است که حکومتی مستقل در زندان های مردان عمل می کند و در آن مدیریت و بازجو درارتباط تنگاتنگ با باندهای جنایتگار کار می کنند.ـ

این همکاری غیرقانونی خواه خودخواسته ، خواه تحت فشار حد و مرزی نمی شناسد. با این همکاری ال چاپو رئیس سابق کارتل سینالوآ با کمک مدیریت زندان ، داماسو لوپز از زندان پوانته گرانده گریخت. مدتی بعد لوپز به دست راست ال چاپو تبدیل شد. هم چنین یک گروه مافیایی دیگر در سوزاندن اجساد زندانیان کشته شده در کارگاه های زندان های شهر پیدراس نگراس در ایالت کوااولیا که توسط نظامیان اداره می شود همکاری داشتند. در این جا یک سیستم اداری فاسد حاکم است. از این فساد در وهله ی اول کسانی رنج می برند که پول ندارند. روزنامه نگار مکزیکی آنا لیلیا پرز که در زندانی در شمال شهر مکزیکو زندانی است می گوید: هر چیزی قیمت خود را دارد. اگر کسی بخواهد  یک سلول کوچک در بهترین زون زندان داشته باشد ، باید به نگهبانان برای سه ماهه اول 100.000 پزو معادل 4500 یورو بپردازد. برای محافظت از فشارهای درون زندان قیمت دیگری وجود دارد. برای هوگو که پول زیاد ندارد ترک سلول برای ملاقات 50 پزو و برای دریافت غذا 10 تا 100 پزو، برای ملاقات با وکیل 50 پزو و برای برده شدن پیش دکتر زندان 20 پزو خرج بر می دارد.  نگهبانان به طور دائم زندانیان را سرکیسه می کنند که برای شان کاسبی پررونقی است. اگر کسی پول برای پرداختن نداشته باشد مورد حمله با کابل الکتریکی قرار می گیرد و باید در سلول های 60 نفره زندگی کنند.ـ

انسانی سازی از طریق رشوه

فشار، خشونت، استثمار و بی پروایی ویژگی سیستم جزایی مکزیک است که با مناسبات اجتماعی در کشور همخوانی دارد. خارج از دیوارهای زندان هم مردم فقیر یعنی نصف جمعیت مکزیک، که تحت تهدید مداوم به جریمه شدن از طریق باندهای جنایتکار و هم کارمندان و پلیس های فاسد قرار دارند، در رنج هستند. در بسیاری از مناطق که در آن ها جنایتکاران سازمان یافته حرف اول را می زنند، اصول حقوقی از نیرو افتاده اند. این اصول تنها زمانی کار می کنند که مردم قواعد مافیا را رعایت کنند. در این صورت می توانند اووکادوی خود را بفروشند یا با رانندگی تاکسی مخارج زندگی خود و خانواده خود را تامین کنند.ـ

در بهترین حالت، تنها با حمایت و تحت مراقبت جنایتکاران و در سطحی معینی از افراد می توانند در ثروت آن سهمی ببرند. اما اگر کسی در بازی آن ها شرکت نکند یا علیه ترور جنایتکاران سازمان یافته حرکت کند، با مجازات هایی مواجه می شود. به عنوان دشمن شکنجه  و به شیوه ای بیرحمانه اعدام می شوند. کل خانواده آن ها برای در امان ماندن از خشونت، از دهات شان فرار می کنند. کارمندان اغلب با مافیا همکاری می کنند و سیستم جنایتکارانه ی مجازات ها را در یک فضای قانونی دولتی به ویژه در مناطق روستایی به اجرا در می آورند. پلیس و سربازان یا قضات علیه کسانی هستند که با علایق باندها موافق نیستند و یا مطابق آن عمل نمی کنند. هم چنین کارمندان در یک رژیم ستمگر فاسد چنان عمل می کنند که انسان را به مطیع بودن مجبور می کند. حاکمیت قانون در کشور برای همه مردم صدق نمی کند. عملا کسانی که منابع مالی مورد نیاز را نداشته باشند، بندرت شانس این را پیدا می کنند که به حق خودشان برسند. برای بسیاری از مردم معنی اش این است که تنها کسانی که می توانند رشوه بدهند یا مخارج دادگاه را تامین کنند، شانس این را دارند که در کارشان به طور مثال موافقت برای یک محل کسب یا شکایت یک دزدی یا قتل موفق شوند.ـ

این اصول در سیستم جزایی ادامه می یابد. مکزیک با حدود 200.000 زندانی مرد و 10.000 زندانی زن طبق آمار ارائه شده ی دولتی در سال 2016 در زندان های فدرال در کل کشور، که در آن 98 % مجرمان مورد تعقیب قضایی قرار نمی گیرند، جزو ده کشوراول از نظر تعداد زندانیان است. پیش از آن که زندانی بودن با جرم ارتباط داشته باشد با پیشینه ی ی اجتماعی افراد وابسته است. 44 % زندانیان بدون حکم در زندان هستند. تقریبا نیم همه ی زندانیان به این دلیل پشت میله های زندان هستند که پلیسی ادعا کرده که او مجرم است. دلیل دیگری هم برای دستگیری لازم نیست.ـ

وقتی کار پرونده ای به جریان می افتد نشان آن است که کارت های بدی دارد. تا قبل از رفرم های 2016، یکبار هم به حرف های زندانیان گوش داده نمی شد. قاضی برمبنای پرونده ای که برای فرد تنظیم شده بود تصمیم می گرفت و حکم می داد. متهمان تنها اجازه داشتند که از آن چه که برای شان نوشته شده بود، اظهار ندامت کنند. هرچند در مکزیک حکم بی گناهی هم امکان داشت اما عملا می بایستی متهمان بی گناهی خود را ثابت کنند. یک بازرسی مرکز مطالعات و آموزش اقتصاد

( CIDE)

نشان می دهد که اتهاماتی را که پلیس به فردی وارد کند دیگر مورد بررسی قرار نخواهد گرفت. تنها در 38،5 % موارد مورد بازرسی قرارگرفته، شاکیان یا قاضیان شواهد بیشتری معرفی کرده بودند، اغلب این بازرسی ها فقط یک سوال و جواب ازهمان شاهدان بود. علاوه براین آمدن شاهدان جدید اضافه بر شاهدان قبلی، بسیار به ندرت اتفاق می افتد. یک پنجم اعترافات با شکنجه و دیگر بدرفتاری ها بدست می آید.ـ

خواه گناهکار، خواه بیگناه کسی که در زندان است باید خود را با مقررات باندهای تبهکار زندان، هماهنگ کند. این امر نتایج سختی دارد زیرا در بعضی از زندان ها بین باندهای تبهکار رقابتی سخت همراه با خون و خون ریزی وجود دارد. به این دلیل در سال 2017 تعداد 108 زندانی به قتل رسیدند.(کمیسیون ملی حقوق بشر مکزیک)

CNDH

یازده تن از این جانیان را مشخص کرده است. ازاین درگیری های بیرحمانه، خیزشی در سال 2016 در زندان توپوچیکو درایالت نوئوولئون به آن تعلق دارد. 49 نفر در این واقعه جان شان را از دست دادند. تا به امروز پیش زمینه و دلیل آن مشخص نشده است که آیا یک مبارزه قدرت بین ستاس و کارتل خلیج(گلف) بود؟ بعد از کشتار فوق بازرسانان ذکر کردند که دلیل خیزش زندانیان برخورداری یک رئیس باند از یک سلول بزرگ با دستگاه تهویه مطبوغ ، اکواریم، سونا و ملاقات با کارگران سکس بوده است در حالی که آن ها در سلول های پرجمعیت بدون برق و آب و اغلب گرسنه زندگی می کردند.ـ

کار در زندان با دست مزد ناچیز

حکومت علاقه ای ندارد که کنترل زندان ها را به دست خود برگرداند. زندان ها مملو از جمعیت اند. زندانبان ها دوره های آموزشی  ندیده اند یا دوره های کافی ندیده اند. به این دلیل اغلب کارمندان کارشان فراتر از توان شان است. به طور مثال در زندان توپوچیکو، تعداد زندانبانان برای 4000 زندانی 100 نفر است که به صورت سه شیفته در هر شیفت 33 نفر کار می کنند. چنین شرایط کاری ای همراه با دست مزد ناچیز، با خود فشار و خشونت علیه زندانیان را به همراه می آورد.ـ

                                                                                         آوریل 2020/ اردیبهشت 99

منبع:ـ

Iz3W

شماره 370

ژانویه و فوریه 2019

نویسنده:ـ

Wolf-Dieter, Vogel

روزنامه نگار سال اوخاکای مکزیک