اما مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی امروز هم ادامه دارد، گفتگو با آنجلا دیویس، در باره زندانیان سیاسی، ترجمه فریده ثابتی

گفتگو با آنجلا دیویس* در باره زندانیان سیاسی

س: متاسفانه ایالات متحده در رابطه با مساله زندان دارای مقام اول در جهان است. بیش از 2،4 میلیون نفر اکنون در زندانند و از بین آن ها 3200 نفر محکومین به اعدام هستند…

آنجلا: باید به این عده کسانی را که به طور مشروط آزادند و تحت بازجویی قرار دارند یا وضعیتی مشابه دارند اضافه کنیم. اگر توجه شود که در زندان نگهداشتن 2،4 میلیون نفر چقدر هزینه دارد می فهمیم که زندان دارای چه معنای سیاسی و اقتصادی است و علایق کارفرمایان چه اندازه بزرگ و قوی است.

س: منظورتان این است که تعدادی از زندانیان در چنین کسب و کاری تباه می شوند؟

آنجلا: زمانی که کارفرمایی با زندانی قرارداد کار امضا می کند این یک کسب و کار چند منظوره و بسیار پایدار است.          این فقط به تامین زندانیان محدود نمی شود- که زندانی درآمدی برای خود کسب کند-، بلکه مربوط به سودی است که کارفرما ازین کار می تواند بدان دست یابد.

س: به چه شیوه ای؟

آنجلا: در ایالات متحده یک پیچیدگی صنعتی وجود دارد که از زندانیان سوء استفاده می کنند تا بتوانند کالاهای بسیار ارزان را تولید کنند.

س: شما خودتان زندان را تجربه کرده اید، زمانی که در سال 1970 به خاطر مبارزات تان علیه نژاد پرستی دستگیر شدید و در تهدید مجازات اعدام بودید.

آنجلا: من خیلی شانس آوردم که آن زمان چنان همبستگی بین المللی بزرگی وجود داشت که قابل تقدیر است و بالاخره سبب آزادی من شد. اما مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسب امروز هم ادامه دارد. در کنار بسیاری دیگر از زندانیان من به مومیا ابوجمال و به  لئونارد پلتیر می اندیشم. مومیا یکی از کسانی است که با طولانی ترین زمان زندان تقریبا از دهه 1870 به عنوان زندانی سیاسی در یکی از زندان های ایالات متحده در بند است.

س: اکنون شما استاد دانشگاه کالیفرنیا هستید و تاکید می شود که شما نه فقط فمینیست هستید بلکه یک فمینیست سیاه پوست هستید. این چگونه است؟

آنجلا: درک این مطلب مهم است که اگر ما برای عدالت اجتماعی حرکت می کنیم، تم هایی چون نژاد یا نژاد پرستی، طبقه وجنسیت را نمی توان جدا از هم مورد توجه قرار دهیم. بایستی همزمان علیه نژاد پرستی، سکسیسم و برای یک جهان زیست محیط وهم برای صلح مبارزه کرد.

س: آیا همه ی این موارد بهم وابسته اند؟

آنجلا: ما در جهانی پیچیده زندگی می کنیم. بدین جهت مبارزه برای تغییر این جهان هم بسیار پیچیده است. عدالت اجتماعی و تغییر جهان تنها زمانی ممکن است که همه این تم ها وابسته به هم دیده شوند.

س: باراک اوباما اولین رئیس جمهور سیاهپوست ایالات متحده است. شما خودتان تمام عمر علیه نژادپرستی مبارزه کرده اید. احساس شما راجع به این پیروزی چگونه است؟

آنجلا: من این مساله را به عنوان یک موقعیت تاریخی درک می کنم اما این که کسی با رنگ پوست سیاه به عنوان رئیس جمهور آمریکا انتخاب شود چیز ویژه ای نبود.

س: بلکه؟

آنجلا: این پیروزی همه کسانی بود که کارزار را سازمان دهی کردند. زمانی کسی باور نمی کرد که اوباما بتواند به عنوان رئیس جمهور انتخاب شود. این پیروزی قدری ویژه بود؛ این پیروزی نشان می دهد که انسان می تواند چیزی را کسب کند اگر که  بتوانند با هم عمل کنند و با هم برای استقرار عدالت اجتماعی پا پیش بگذارند.

*- انجلا دیویس در 26 دسامبر 1944 در شهر بیرمنگام ایالت آلابامای ایالات متحده آمریکا در یک خانواده سیاه پوست از نظر اقتصادی متوسط بدنیا آمد. دوران کودکی او در آمریکا نژاد پرستی و جدایی نژادی شهروندان حاکم بود. این جدایی نژادی در همه جا نمود داشت. در اتوبوس، در مدارس، در ادارات و … کوکلاس کلان ها فعال بودند اما همزمان جنبش برابری حقوق شهروندان نیز فعال بود. در 15 سالگی بورس تحصیلی یک مدرسه معروف خصوصی در نیویورک را بدست آورد. در نیوریورک با مارکسیسم آشنا شد و به عضویت یک گروه کمونیستی دبیرستانش در آمد. بعد از پایان تحصیلات متوسطه وارد دانشگاه براندیس در ایالت ماساچوست شد و عضو کمیته هماهنگی عدم خشونت دانشجویی شد. در 18 سالگی دستگیر و در زندان با حزب پلنگان سیاه آشنا شد و کتابی در رابطه با شرایط زندان خود نوشت. بعدها به عنوان استاد در دانشگاه کالیفرنیا مشغول به کار گردید. عضو حزب کمونیست آمریکا شد. انجلا از جوانی برای سوسیالیسم و حقوق برابر شهروندان سیاه پوست ایالات متحده مبارزه می کرد.  به دلیل همین مبارزه در سال 1970 دستگیر شد و نامش در لیست 10تن از خطرناک ترین جنایتکاران ایالات متحده قرار گرفت و به عنوان حمایت از تروریسم به اعدام تهدید و از کارش در دانشگاه کالیفرنیا اخراج شد. دستگیری او یک جنبش سراسری همبستگی جهانی را دامن زد که منجر به آزادی او در سال 1972 شد. او کارش را در رابطه با بررسی “ پیچیدگی صنایع زندان“ ادامه داد و در سال های اخیر به مساله رابطه ی سرکوب برمبنای جنسیت، نژاد و طبقه در ایالات متحده آمریکا و در جهان در دوران جهانی شدن سرمایه داری اختصاص دارد. در سال 2004 جایزه حقوق بشر جامعه برای حقوق شهروندی و کرامت انسانی را دریافت کرد.                                              فریده ثابتی،  17 اکتبر 2010

منبع: Klar

پائیز 2010

www.linksfraktion.de