پدیده كشتار زندانيان سياسى – عقيدتى در جمهوری اسلامی را باید سیاسی دید نه تراژیك، كمیته همبستگی با جنبش كارگری ایران- استرالیا

مراسم یادمان كشتار زندانیان سیاسی وعقیدتی در جمهوری اسلامی ایران- سیدنی استرالیا
مراسم یادمان كشتار زندانیان سیاسی وعقیدتی در جمهوری اسلامی ایران- سیدنی استرالیا

گزارشی از مراسم یادمان كشتار زندانیان سیاسی وعقیدتی در جمهوری اسلامی ایران- سیدنی استرالیا

امسال مراسم یادمان به كلی متفاوت بود و رفقای دست اندر كار هم به گونه دیگر به این یادمان پرداختند. گفتار دو سخنران برنامه جالب بود، رفیق سرژ آراكلی از زندانیان سابق در دوران پیش از انقلاب با عنوان “ آسیب شناسی كشتار سال 1367″، و دیگری رفیق رضا اكبری زندانی سیاسی در دو رژیم به مدت بیش از ده سال با عنوان „كشتار سال 1367، آنگونه كه اتفاق افتاد“، با روشنگری سیاسی و تحلیلی خود، داده هایی متفاوت ارائه دادند كه در پی این گزارش خواهد آمد.

برنامه امسال یادمان در روز شنبه 19 سپتامبر 2015 در سالن كتابخانه پنانت هیلز در شمال شهر سیدنی در ساعت 7 بعد از ظهر آغاز شد. حضور گلاره، مجرى جوان، نشاط، زیبایی و امید را به برنامه آورد. ایشان در ابتدا اعلام كرد كه ما این يادمان را بر روی سرزمین دزدیده شده ابوریجینال ها (بومیان استرالیایی) برگزار می كنیم، ما اعلام می كنیم كه این سرزمین همواره متعلق به آنها است و خواهد بود. مجری سپس با همراهی اجراى موسیقی توسط گروه موتی فیكس شعرزیبای “ ای آزادی ای ندای تاریخ انسان “ را خواند.

گلاره پس از معرفی خود در باره این نشست گفت: „خانم ها، آقایان، در مراسم 27 مین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی به دست رژیم جمهوری اسلامی در سال 1367 و در ادامه یک دهه جنایت و سرکوب و تداوم آن تا به امروز را، آغاز مى كنيم. کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران – استرالیا بدین مناسبت امسال برنامه های متنوعی شامل سخنرانی و پرسش و پاسخ با سخنرانان، شعر، موسیقی زنده، ویدئو کلیپی را تدارک دیده است. حال بر می خیزیم و به یاد همه جانباختگان راه آزادی و عدالت اجتماعی یک دقیقه سکوت خواهیم کرد.“

سكوت با صدای رسا و دكلمه شیواى رفيق سعيد از شعر معروف شفیعی كدكنی، “ آن عاشقان شرزه“ شكسته شد. اين شعر با یادمان رفقای برخاك افتاده مناسبت داشت. خانم مجرى سپس متنى كه توسط برگزار كنندگان در مورد كشتارهای دهه 60 تهیه شده بود قرائت كرد، كه در زیر قسمتى از آن را می آوريم:

“ روزی مرگ من فرا خواهد رسید، این مهم نیست، مهم این است که زندگی و مرگ من چه اثری در زندگی دیگران خواهد داشت. مرگ برخی افراد مانند کوه سنگین و برخی دیگر مانند کاه سبک است و چنین است که در راستای زمان؛ قتل عام هزاران زندانی سیاسی همچون کوه بر شانه های مردم ما سنگینی می کند. … عدم حضور تشکل های گسترده صنفی سیاسی مردمی در درون جامعه و پراکندگی گسترده ای که در بین فعالین و عدالت طلبان و آزادیخواهان موجود است؛ ما را ضعيف تر كرده است. بیائید متحد شویم تا بتوانیم در تلاش جهانی برای ایجاد دنیای خالی از زندان و شکنجه و اعدام سهم به سزا و در خور شئون انسانی خود را ایفاء کنیم.“

پس از آن سرود زیبای “ قسم“ توسط فروغ خوانده شد. این سرود از فدایی صدیقه صرافت و شهید پری آیتی است، كه در سال 1353، در زندان های كمیته مشترك و قصر سروده شد و پس از انقلاب در كاستی كه توسط فداییان منتشر شد، به میان مردم آمد و بیشتر با نام “ قسم خورم بر تو من ای عشق“ شهرت پیدا كرد. فروغ این سرود را به همراه نوازندگی پیانو توسط آقای هیوا از گروه موتی فیكس اجرا كرد. سرود „صمد“ كه مناسبت زمانی خوبی در سالگرد مرگ رفیق صمد بهرنگی داشت توسط فرهاد فیض از گروه موسيقى جاران اجرا شد. فرهاد سپس آهنگ شبانه از زنده یاد فرهاد مهرداد خواننده مترقی را با صدایی گرم و با زیر بم هایی دلنشین اجرا كرد.

مجری سپس در اینجا با اشاره به بحران پناهندگان و كشتار مردم در نقاط مختلف جهان در جنگ هایی كه امپریالیست ها به راه انداخته اند اشاره كرد و گفت: “ این روز ها ما شاهد لگد مال شدن هر چه بیشتر حقوق هزاران پناهنده ای هستیم که از کشورهای جنگ زده به طرف اروپا و کشورهای غربی روان شده اند، شاهد هزاران غرق شده، کتک خورده و در گرسنگی و ترس و وحشت اسیر شده ای هستیم که کشورهایشان توسط همین کشورهای پناهنده پذیر به ویرانی و جنگ داخلی کشیده شده است. ما حق زندگی در هر جامعه این کره خاکی را حقی همگانی می دانیم و به همین دلیل خود را در غم و خواسته های انسانی این پناهندگان رانده شده از سرزمینشان شریک دانسته.“ او سپس و پیش از سخنرانی آقای آراكلی، شعر „صدایی در باغ“ از سهراب سپهری را خواند.

در اینجا مجری از رفيق سرژ آراكلی از زندانیان سابق در پیش از انقلاب دعوت كرد كه سخنرانی خودش ر آغاز كند، وی در زیر عنوان „آسیب شناسی كشتار سال 1367“ به بررسی چگونگی به سر كار آمدن حكومت اسلامی و در نتیجه سركوب و كشتار انقلابیون توسط آنها پرداخت. سخنرانى ايشان ضميمه اين گزارش است. لازم به يادآورى است كه او با اشعارى كه خود سروده بود؛ سخنان خود را آغاز و به پایان برد.

پس از سخنرانی آقاى آراكلى؛ مجرى، درباره „خاوران“، به عنوان سمبل جایگاه انقلابیون دربخشی گفت: „خاوران نماد قهرمانانی است که به مرتجعین و دشمنان مردم نه گفتند و مرگ را پذیرا شدند تا کودکان نسل های آینده بی سرپرست و بی نان سر بر بالین نگذارند.“ وی در اینجا به معرفی رفیق رضا اکبری كه سخنران بعدی بودند پرداخت: „رضا اکبری زندانی سیاسی دو رژیم شاهنشاهى و جمهورى اسلامى در زمان شاه بخاطر هوادارى از „سازمان چریک های فدائی خلق“ به چهار سال زندان محكوم شد؛ پس از انقلاب به „سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر“ پیوست و در سال 1361 به همراه خانواده اش دستگیر و به اعدام محکوم و سپس، 12 سال زندان گرفت. او پس از 5/7 سال از زندان آزاد شد. رضا، سخنرانی اش را با عنوان „کشتار 1367 آنچنان که اتفاق افتاد“، بیان كرد، كه متن كامل آن را در پی می آوریم.

با پایان گفته های رفیق اكبری، مجری برنامه اعلام كرد كه میز كتاب كمیته، كه دارای چند صد عنوان كتاب است؛ داخل سالن وجود دارد كه افراد می توانند از آن خرید كنند. وی همچنین از تمام دوستانی که به انحاء مختلف در بخش های مالی، برنامه ریزی؛ اجرائی، تبلیغات و تداركات و … در برگزاری این مراسم یاری دادند؛ تشکر كرد. قسمت اول برنامه در اینجا پایان یافت و حضار در نیم ساعت وقت آزاد میان برنامه ها با چای، قهوه و شیرینی که توسط برگزاركنندگان مراسم در سالن تهیه شده از خودشان پذیرائی کردند.

برنامه سپس با ویدئوكلیپی از مراسم خاكسپاری رفیق شاهرخ زمانی كارگر و زندانی سياسى كه پلاكارد بزرگی از تصویر او نيز در جلو سن مراسم قرار داشت آغاز شد. آنگاه قطعنامه توسط يكى از اعضاى كمیته همبستگی با جنبش كارگری ایران – استرالیا، رفیق داوود غفاری قرائت شد. در این قطعنامه علاوه بر نشان دادن ماهیت رژیم پلید و سرمایه سالار جمهوری اسلامی در قتل، تجاوز، كشتار عام انقلابیون و غارت منابع و منافع مردم، تنها راه پایان یافتن به این مصائب را سرنگونی رژیم و برقراری سوسیالیسم دانست. قطعنامه خواهان توقف شكنجه، اعدام و آزادی بی قید و شرط تمام زندانیان سیاسی و عقدیدتی شد. سپس برنامه مجددا با اجرایی توسط گروه موسیقی، خانم فروع و آقای فرهاد فیض با چند سرود و آواز ادامه یافت. در این میان همچنین رفیقی كه به تازگی از كردستان به استرالیا پناهنده شده بود، آهنگی جاندار و زیبا در رابطه با جانفشانان به زبان كردی اجرا كرد.

پایان بخش برنامه به مدت 30 دقیقه پرسش شركت كنندگان و پاسخ سخنرانان در رابطه با محتوای مباحثی بود كه در طی سخنرانی شان گفتند. در اين ميان گفتگو و جدل جالب توجهى انجام گرفت. مجری در پایان برنامه از حاضرین برای شرکت و همکاریشان با این برنامه تشکر کرد

كمیته همبستگی با جنبش كارگری ایران- استرالیا

21 سپتامبر 2015

proletarianunite@gmail.com

مراسم یادمان كشتار زندانیان سیاسی وعقیدتی در جمهوری اسلامی ایران- سیدنی استرالیا

مراسم یادمان كشتار زندانیان سیاسی وعقیدتی در جمهوری اسلامی ایران- سیدنی استرالیا