گزارش از نشست چهارم شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست

گزارش از نشست چهارم شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست                                

در تاریخ 28 تا 30 اکتبر نشست چهارم شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست برگزار شد . این نشست با سرود انترناسیونال ویک دقیقه سکوت به یاد جانفشانان راه آزادی وسوسیالیسم آغاز شد. نخست هیئت هماهنگی شورا گزارشی از چگونگی مبارزه ایدئولوژیک در پروسه تدارک ارائه کرد و از حاضرین خواست تا هیئت رئیسه نشست را انتخاب کنند. سپس  گروه تدارک نشست گزارشی از دعوتها و روال برگزاری وبرنامه روزانه ارائه کرد. هیئت رئیسه منتخب با قدردانی از زحمات رفقا برای دستور کار نشست که در دوره تدارک مطرح شده بود نظر خواهی کرد. دستور کارحول  مضمون و ساختار تعیین شد.

در عرصه سیاسی همکاری یا مضمون نخست بحث بیانیه سیاسی در دستور قرار گرفت . پس از دو دوره بحث نشست کمیسیونی از نمایندگان گرایشات مختلف سیاسی تشکیل داده وامر تصحیحات معین در بیانیه سیاسی را به کمیسیون سپرد . مبنای کار کمیسیون پیش نویس  بیانیه ای بود که از مدتها قبل تهیه آن بعهده کمیسیون نه نفره منتخب نشست سوم گذاشته شده بود. این پیش نویس مورد بحث قرار گرفت وبا تغییراتی فورمولبندی کنونی بیانیه سیاسی مورد توافق قرار گرفت ومباحث حول اختلافات به جلسات شورای نمایندگان وارگانهای مبارزه ایدئولوژیک علنی سپرده شد .در حال حاضر اختلاف بر سر فرمولبندی حق رای عمومی است :

دو سازمان در مورد حق رای عمومی برای تعیین و تغییر نظام فرمولی ارائه داده اند و برخی نیروها هم در برابر آن فرمول دیگری آورده اند. رفقای فدائیان اقلیت و هر نیروی دیگری از این جمع نظر خود را در آینده مستقلاُ در این رابطه اعلام خواهند کرد . قرار شد این موضوع در چارچوب مقررات نیروهای اتحاد از طریق بولتن ها و پالتاک و… به مبارزه ایدئولوژیک سپرده شود.متن هر دو فرمول در زیر نویس همین گزارش آمده است . (1)

در روز سوم مبحث ساختار مورد بحث قرار گرفت و موضوعات زیر طرح شد . مهمترین تصمیم این بود که نشست اختیارکامل به جلسات شورای نمایندگان نیرو ها میدهد تا در مسائلی که اسناد پایه ای تلقی نمی شوند و مثل بیانیه سیاسی نیازمند توافق عمومی نیستند جلسات اضطراری تشکیل دهد . این جلسات با شرکت الزامی دو نفر از هرنیرو و با فراخوان هیئت هماهنگی تشکیل میشود. با تصویب این پیشنهاد مسائل مهم بعهده این جلسات گذاشته شد تا تصمیم گیری کنند . تصحیح یا تکمیل آیین نامه داخلی وبر رسی پیشنهادات ارائه شده به نشست در این رابطه از جمله مهمترین این مسائل بود.

نشست در اعتراض به دستگیری مجدد فعالین کارگری از جمله رضا شهابی وعظیم زاده ، عبدی و احسانی راد و…. صدور اطلاعیه ای را به عهده هیئت هماهنگی گذاشت.

پیشنهاد تغییر نام این مجموعه  از «شورای نمایندگان نیروهای چپ و کمونیست»با اتفاق آرا پذیرفته شد. از این پس ما فعالیت خود را تحت نام « شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست» پیش خواهیم برد.

در این نشست نمایندگان نیروهای اتحاد چپ ایرانیان در خارج کشور،  اتحاد چپ سوسیالیستی ایرانیان، کانون اندیشه کپنهاگ –دانمارک، حزب کمونیست ایران، سازمان اتحاد فدائیان کمونیست،  سازمان راه کارگر، سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)، شورای حمایت از مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران- استکهلم، شورای فعالین سوسیالیست و آزادیخواه- هامبورگ، کمیته خارج کشور سازمان فدائیان(اقلیت)، کانون همبستگی با کارگران ایران- گوتنبرگ، کمیته حمایت از مبارزات کارگران ایران- فنلاند، نهاد همبستگی با جنبش کارگری ایران- غرب آلمان، هسته اقلیت و همچنین رفقای نشست زنان چپ و کمونیست بعنوان میهمان و رفقای حزب کمونیست ایران (م ل م) بعنوان ناظر شرکت داشتند.

هیات هماهنگی شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست

30 اکتبر 2016 برابر با نهم آبان ماه 1395

                                                                                                                                                                               =

 

فرمول اول :

درفرمول بندی دولت آلترنایتو نیروهای زیر علاوه بر خودحکومتی های وسیع، آزادیهای بی قید و شرط سیاسی، انتخابی بودن همه مقامات و حق فراخوان آنها … خواهان گنجاندن حق رای عمومی ،همگانی، آزاد، مخفی و برابر همه شهروندان نه فقط درمحدوده ساختار بلکه همچنین برای تعیین و تغییر نظام سیاسی از طریق به کار گیری همه اشکال مشارکت مستقیم توده ای… بودند که بمثابه وجهی حیاتی از دمکراسی مشارکتی از تعریف سوسیالسیم جدائی ناپذیر است.انکار حق مردم به عنوان مرجع تاسیس و تغییرنظام نماد تجربه سوسیالیسم شکست خورده قرن بیستم و تحمیل استبداد دیگری به نام طبقه کارگر و سوسیالیسم است.

 سازمان راه کارگر

 سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)

فرمول دوم :

نظر برخی رفقای دیگر این است که:

ساختار سیاسی مورد نظرما نه فقط مبتنی بر حق رای بلکه تحقق خود حكومتي كارگران، اجتماع آزاد ، برابر و سوسیالیستی همه شهر وندان است که در آن آزادیهای سیاسی و تشکل و تحزب و حق رای عموم شهروندان در ساختار سیاسی جامعه به رسمیت شناخته شده و نهادینه می شود و كارگران  و توده های مردم متشکل در شوراها و نهادها ضمن انتخاب نمایندگان خود از طریق آرای مستقیم خویش ، هر وقت که اراده کنند حق عزل و فراخوان آنها را نیز خواهند داشت . بدین ترتیب آزادی انتخاب و اراده لازم برای کنترل منتخب و نظارت بر آن تضمین می گردد .