پشت شیشه، بهروز داودى

پای از شب نرفته بود هنوز

مهربانی را چه گرم

 در قهوه خانه  نوشیدیم

 و زمان را چه ساده  ،  چه بی اعتنا

                        به خاک  سپردیم

پای از شب نرفته بود هنوز

كه  آواز  و  ساز

خاموش  

به خلوت  ما

چشم دوخته بودند

پای از شب  گذشته بود اکنون

دستهایت

که سرد بودند به گمانت

دیگر  نمی خواستند

از    روى ميز

جدا  شوند

شب  ،  پشت شیشه 

در انتظار ايستاده بود 

و زمستان ، همچنان  

به   حسرت  ،  نگاه مان   میکرد

نوامبر  ٢٠١٧