تنها نشانه، سعید یوسف
تنها نشانه
در خانه ام
یک سنبلِ سپید
تنها نشانه از نوروز ست
او هم، ولی به فکر فرار است
انگار که اسب وحشیِ نوروزی
بیزار از این مهار ست
ـ (سیمی که بوده چوب لباسی روزی)ـ
دیوانه جان! چه جای گریز ست؟
حتی اگر فرار کنی
پایان این سقوط
بر گوشه ای ازین میز است
سعید یوسف، نوروز 97