تنها نشانه
در خانه ام
یک سنبلِ سپید
تنها نشانه از نوروز ست
او هم، ولی به فکر فرار است
انگار که اسب وحشیِ نوروزی
بیزار از این مهار ست
ـ (سیمی که بوده چوب لباسی روزی)ـ
دیوانه جان! چه جای گریز ست؟
حتی اگر فرار کنی
پایان این سقوط
بر گوشه ای ازین میز است
سعید یوسف، نوروز 97
