آبان ادامه دارد: زندانی سیاسی آزاد باید گردد. اعدام و شکنجه ملغی باید گردد
گرامیداشت پنجمین سالگرد خیزش آبان
توسط اعضای کارزار „سه‌شنبه‌های نه اعدام“
در زندان قزلحصار
روز جمعه، ۲۵ آبان ۱۴۰۳، زندانیان سیاسی در زندان قزلحصار مراسمی به مناسبت پنجمین سالگرد خیزش آبان برگزار کردند. در این مراسم زندانیان سیاسی ضمن گرامیداشت یاد و خاطره‌ی کشته شدگان خیزش آبان، „بر ادامه‌ی مسیر آنان تا تحقق آزادی، دمکراسی و برابری تأکید کردند.“
بر پایه‌ی گزارش‌های دریافتی در پایان این مراسم، زندانیان سیاسی در زندان قزلحصار علیه حکومت جمهوری اسلامی شعار دادند. پیش‌تر نیز این کارزار در آستانه‌ی پنجمین سالگرد خیزش خونین آبان ۹۸ هشدار داده بود که حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای آبان به طور متوسط روزانه جان پنج نفر را از طریق چوبه‌ی دار گرفته است.قیمت سوخت از عوامل تعیین کننده‌ی قیمت کالاهای مصرفی در ایران است و افزایش آن در دوره‌های مختلف اعتراض‌های گسترده‌ای را در پی داشته است، از جمله خیزش در آبان ۱۳۹۸ که شهروندان در سراسر ایران به خیابان‌ها ریختند و به گرانی بنزین اعتراض کردند، اما با سرکوب عریان و کشتار وحشتناک مزدوران خامنه‌ای کودک‌کش روبرو شدند. یاد مبارزان و آزادیخواهان همواره گرامی باد!
گزارش سرکوب نویسندگان در ایران
16 نوامبر، 2024 توسط کانون نویسندگان ایران
سال ۱۹۸۱ کمیته‌ی نویسندگان زندانی انجمن جهانی قلم (پن)، ۱۵ نوامبر را «روز نویسندگان زندانی» اعلام کرد. از آن پس ۴۳ سال است که تشکل‌های نویسندگان در سراسر جهان در این روز همبستگی خود را با نویسندگان زندانی و خانواده‌های آنان اعلام می‌کنند.
حاکمیت جمهوری اسلامی از همان نخستین سال‌های استقرار، سرکوب نویسندگان آزادی‌خواه و دگراندیش را آغاز کرده است. آزار و حبس و قتل بی‌وقفه ادامه داشته و در پی دهه‌ها سرکوب سازمان‌یافته نویسندگان و شاعران بسیاری در بند شده‌اند و کسانی چون سعید سلطان‌پور، علی‌اکبر سعیدی سیرجانی، بکتاش آبتین و … در زندان‌های حکومت به شیوه‌های گوناگون به قتل رسیده‌اند.امسال نیز شماری از نویسندگان در حبس و شماری دیگر در گیر و دارِ «پرونده‌های باز» روزگار می‌گذرانند. ازجمله نویسندگان زندانی می‌توان به این نام‌ها اشاره کرد:
- سروناز احمدی، مترجم و عضو کانون نویسندگان
- ایرانآنیشا اسدالهی، مترجم
- مهدی بهمن، نویسنده
- مهوش ثابت، شاعر و آموزگار و عضو کانون نویسندگان ایران
- یاسمین حشدری، شاعر
- سعیده شفیعی، روزنامه‌نگار و نویسنده
- سپیده قلیان، فعال مدنی و نویسنده
- سعید مدنی، نویسنده و پژوهشگر
آزادی بی قید و شرط نویسندگان زندانی خواست مبرم همه‌ی آزادیخواهان است
به حکم اعدام بچه های اکباتان هر چه گسترده تر اعتراض کنیم
دادگاه کیفری تهران برای متهمان پرونده شهرک اکباتان به اسامی میلاد آرمون، علیرضا کفایی، امیرمحمد خوش اقبال، نوید نجاران، حسین نعمتی و علیرضا برمرزپورناک، حکم ضد بشری اعدام صادر کرد. این احکام در شرایطی صادر شده که ناکارایی و درماندگی آخرین تیر ترکش نظام موسوم به دولت «وفاق ملی» عریان شده است. نه تنها وعده ها برآورده نشده که به نان سفره مردم هم رحم نکردند و جراحی اقتصادی را با بیرحمی و شقاوت هر چه تمامتر پیگیری کرده اند.
چنان شرایط تیره و تاری برای مردم ایجاد کرده اند که حتی تحلیلگران رسانه های رسمی هم در باره «خطر» وقوع یک آبانِ نود وهشت دیگر و یا احتمال بازگشت خیزش انقلابی زن زندگی آزادی به روزهای اوج خود هشدار می دهند.این در حالی است که نظام جمهوری اسلامی با بازگشت دونالد ترامپِ فاشیست به کاخ سفید نه فقط در برابر دورنمای تشدید خطر جنگ که چشم انداز بلافصل «فشار حداکثری» به عنوان شرّ عملی تر، واقعی تر و مبرم تر قرار گرفته است.
در این شرایط صدور احکام وحشیانه اعدام مثل همیشه قرار است مردم را از پیشروی بترساند و بن بست ها و شکست های نظام را لاپوشانی کند. پاسخ این حاکمیت به بحران های شدید در سیاست های داخلی و بن بست های سیاست خارجی اش انتقام جویی از مردم با اعدام است. اما کور خوانده اند. شرایط تغییر کرده است و صدور احکام ضد انسانی اعدام تنها اراده مردم را برای اعتراض هر چه گسترده تر قوی تر می کند.لازم است که در برابر این احکام، صف متحد جنبش ضد اعدام را گسترده تر از همیشه از درون زندان ها تا اعماق جامعه، از جنبش مطالباتی تا سطح بین المللی؛ در میان اتحادیه های کارگری و وجدان های بیدار قرار دهیم. صدای اعتراض خود را برعلیه این احکام جنایتکارانه به فریاد تبدیل کنیم.
اتحاد کارگران انقلابی ایران چهارشنبه بیست و سوم آبان هزارو چهارصد و سه
نامه «گلرخ ایرایی» از زندان اوین: برای لغو مجازات اعدام باید به مخالفت همه جانبه با آن برخاست
عدادی زندانیِ سیاسی عرب (عدنان غبیشاوی (موسوی)، علی مجدم، معین خنفری، محمدرضا مقدم) را جهت اجرای حکم مرگ به سلول انفرادی برده‌اند. اگر شنیدن این خبر ما را کمتر از شنیدن اخبار هم‌فکران‌مان در شرایط مشابه برانگیخته می‌کند، به این معناست که ما قابلیتِ بدل شدن به آنی که به انکارِ آن برخاسته بودیم را داریم.
برای مبارزه با مجازات وحشیانه‌ی اعدام، نمی‌توانیم فقط در برابر اعدام‌های سیاسی یا در برابر احکام مرگ صادره برای هم‌سویانِ سیاسی خود واکنش نشان بدهیم. برای لغو مجازات اعدام باید بتوانیم هر حکم مرگی، حتا برای مجرمی که ابعاد جرمش در نظرمان بسی هولناک است را نیز محکوم کنیم.
آنچه مسلم است اینکه جمهوری اسلامی فراتر از گسترش فقر و فساد و فلاکت، نگرشی را در جامعه نهادینه کرد که خود محل بحث است. با وجود افزایش آمار اعدام‌ها، بخش قابل‌توجهی از جامعه هنوز به آن حساسیتی نشان نمی‌دهد و درصد زیادی از جامعه نیز بسته به جرائم، ملیت، قومیت و جنسیتِ محکوم و تضادها یا هم‌سویی سیاسی و عقیدتیِ موجود واکنش نشان می‌دهند.
گاه در مواجهه با رویدادی در‌می‌یابیم، به نقیضِ خود و به آنی که به انکارش برخاسته بودیم بدل شده‌ایم. تناقض در مواجهه با احکام مرگ و تبدیلِ محکومانِ در صفِ اعدام به خودی و ناخودی جز ویرانیِ آنچه ساخته‌ایم نیست. در نظر گرفتنِ شاخص‌هایی در واکنش به «احکام مرگ» که قطعا منجر به تلطیفِ فضا به نفعِ عامل سرکوب و کشتار می‌شود، رذیلانه‌تر از قتل سیستماتیک است. اگر در واکنش به شنیدنِ «اعدام گرفت» می‌گوییم «برای چه»، به معنای پذیرشِ حکم مرگ برای آن دسته افرادی‌ست که مجرمیت‌شان در دایره‌ی معادلات ما نمی‌گنجد و حکومت را محق به کشتنِ آنان می‌دانیم.
برای لغو مجازات اعدام باید به مخالفت همه‌جانبه با آن برخاست گلرخ ایرایی مهر ۱۴۰۳ زندان اوین
گفتنی است که سازمان کارون ساعات اولیه روز سه‌شنبه ۲۴ مهر، گزارش داد که گارد حفاظت زندان مرکزی اهواز (شیبان) چهار زندانی سیاسی عرب اهوازی محکوم به اعدام، «علی مجدم»، «معین خنفری»، «محمدرضا مقدم» و «عدنان غبیشاوی (موسوی)» را برای اجرای حکم اعدام به انفرادی زندان سپیدار منتقل کرده است.
پیروز باد جنبش اجتماعی „زن، زندگی، آزادی“ ✌️🌺✌️
کاری از جوانان مبارز و هنرمند درداخل کشور