مادر گیان از خانواده های زندانیان سیاسی و پیشمرگان مبارز کومه له درگذشت
در کمال ناباوری و تاسف با خبر شدم مادر عزیزم صدیقه سعیدی روز یکشنبه ساعت ۵ غروب ۱۵ شهریور ۱۳۹۴ بر اثر سکته ی مغزی در بیمارستان شهر سنندج در گذشت. خبر مرگ مادر عزیزم برایم سخت و جانکاه بود کسی که بارها توسط دژخیمان جمهوری اسلامی ایران تحت اذیت و آزار قرار گرفت و هیچگاه تن به خفت و خواری این منادیان جهل و خرافه نداد. آموزشهای انسان دوستانهی او به من و اطرافیان دارای تاثیراتی عمیق و فراموش نشدنی است و هرگز نمی توانم در چنین مختصری شخصیت اصیل و صمیمیاش را در قبال یاران و اطرافیان بیان نمایم. انسانی ساده و صمیمی و کسی که همواره از پشت سیمهای زندان به ملاقات فرزندانش میآمد. پدر و مادرم در سالهای ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۷ خورشیدی جزء خانوادههای تبعیدی از کردستان به شهر قزوین بودند و جریان تبعید و آزار در مورد خانواده های زندانیان سیاسی و پیشمرگان مبارز کومه له به مورد اجرا در میآمد.
مادر یاد و خاطرهات همیشه و در همه حال با من خواهد بود.
نادرخلیلی ۷سپتامبر ۲۰۱۵
دایه گیان
نادرعزیز
از خبر در گذشت مادر عزیزتان .. واقعا متأثر شدم
میدانم که سختی غم رفتن هیچ عزیزی مثل مادر را نمیتوان…توصیف کرد
شاید تنها تسلی این غمِ بزرگ، یاد تمام آموزشهای انسان دوستانه، عشق ومحبتی است که مادر..در دل شما، تا زنده هستید به جای گذشته اند
من مرگ هیچ عزیزی را باور نمیکنم
………
لطفا تسلیتِ من رو بپذیرید
پرواز
نادر عزیز ،
مرگ هر عزیزی هولناک است . تاسف و تسلیت مرا بپذیرید و امیدوارم با خاطره هایی که از عزیزتان دارید یاد او را زنده نگه دارید .
سیروس کفایی