تنها نشانه، سعید یوسف
تنها نشانه در خانه ام یک سنبلِ سپید تنها نشانه از نوروز ست او هم، ولی به فکر فرار است...
تنها نشانه در خانه ام یک سنبلِ سپید تنها نشانه از نوروز ست او هم، ولی به فکر فرار است...
تمرین مدارا (با یاد محمد مختاری) شعرم شنید و از سر مهر آن عزیز گفت شعری ست خوش، ولی ز...
مدرسه ی انقلاب مداد، مسئله اش انتشارِ آگاهی ست مرامِ دفترِ کاهی برابری خواهی ست مداد چرخد و هر سو...
منظرِ سکّوی انقلاب چه خوب است روسری انقلاب بر سر چوب است زشتیِ بیداد را نمودن زیباست پرده نهادن به...
توضیح: این نوشته را، که گونه ای «مقاله ی منظوم» است، در اوائل سال ۶۲ و تنها چند ماهی پس...
به یاد رفیق عزیزم ماسیس عزیزخانیان، که من او را به نام پدرش و به شوخی ماطاووس می خواندم، و...
رهنوردیم و، به ره، پویان رویم چون گوزنان، همچو آهویان رویم راه هائی نازموده پیشِ رو،ـ راهِ رهپویان و رهجویان...
چندی پیش مطلبی با عنوان تاملی بر «گستاخی» و «عقلانیت»، از عباس هاشمی در وبلاگ گفتگوهای زندان منتشر شد http://dialogt.de/abbas_hashemi-3/...
تواب / جنبش دادخواهی / زندان در ایران / سعید یوسف / عباس هاشمی / مبارزه طبقاتی / مقالات / یادمان ها
“دنیا دارد از عقلانیت، عقلانیت محدود تباه میشود“ آندره برتون در آرش شماره 97، رفیق شاعرم «سعید یوسف»...
هم بِخْرَدیم و باهنر و هم دلیر و… بعد؟ از ماست گر که هست جهان دلپذیر و… بعد؟ دنیا تمامْ...
Mehr