تا ابد، فرمانده چه گوارا، كارلوس پوئبلا، ترجمه بهرام قدیمی
تا ابد،ـ
فرمانده چه گوارا
كارلوس پوئبلا۱
آموختيم دوستت بداريم،ـ
از همان بلندی تاريخی۲
آنجا كه خورشيد شجاعت تو
مرگ را به بند كشيد.
اينجا،
روشنائی باقی می ماند،
عطوفت زلالِ
حضور عزيز تو
فرمانده چه گوارا
دست تو، باشكوه و نیرومند،ـ
برفرار تاريخ شليك می‌کند،ـ
وقتی تمامی سنتا كلارا۳
برای دیدار تو بيدار می شود.
اينجا روشنائی …ـ
می‌آئی
نسیم را به آتش مى‌كشی،ـ
با خورشيد بهارت،ـ
برای کاشتن پرچم،ـ
با نور لبخندت.
اينجا روشنائی …ـ
عشق انقلابى‌ات،
تو را به اقدامی جديد رهنمون می‌شود.
به آنجا كه استحكامِ
بازوان رهایی‌بخش تو را انتظار می‌کشند.
اينجا روشنائی …ـ
همچنان به پيش می رويم،ـ
گویی همپای تو پیش می‌رویم،ـ
و همراه با فيدل به تو مى‌گوئيم:
تا ابد،ـ
فرمانده …!ـ
اينجا روشنائی …ـ
—-
۱ – Carlos Puebla،
خوانندۀ توده ای انقلاب كوبا سازنده ترانۀ
Hasta Siempre Comandante Che Guevara
است ديگر در سراسر جهان معروف شده
2
اشاره به سيرا مائسترا
Sierra Maestra
است و زمانی كه انقلاب كوبا هنوز در كوه ها پيكار می كرد.
۳ – Santa Clara شهر سنتا کلارا
***
معرفی این ترانه سرود و سازنده و خواننده‌اش کارلوس پوئبلا
در بسیاری از جنبش‌های سیاسی و اجتماعی، ترانه سرود‌ها پشتوانه ی روحی به حساب می‌آیند. این ترانه‌ها از اندوه از دست دادن رفیقی می‌گویند، از خاطرات رفقای در بند، از مبارزات دهقانان فقیر و از نبردهای کارگران در کارخانه‌ها. این ترانه‌ها سمبل‌های مبارزاتی را پرچم می‌کنند و همسفر دائمی انقلابیون به حساب می‌آیند. از این رو، نمی‌توان آنها را با مانیفست سیاسی اشتباه گرفت. با چنین برداشتی‌ست که در یک حرکت اجتماعی ترانه سرودی ساخته می‌شود که در زمان و مکان دیگری، با برداشت دیگری از آن، طنین می‌اندازد. یکی از این ترانه‌ها، که بی شک در سراسر آمریکای لاتین مشهور است، ترانه ی «تا ابد فرمانده چه گوارا» است.
ارنستو چه گوارا، سمبل انترناسیونالیسم، سمبل مقاومت و مبارزه، معروفترین چهرهء آمریکای لاتین و محبوب ترین انقلابی این قاره بود و هست. هیچ کس نمی‌تواند با اطمینان بگوید چه صفتی برایش مناسب‌تر است: شورشی، انقلابی، کمونیست، انترناسیونالیست یا چریک؟ شاید بتوان گفت او تلفیقی از همهء این صفات بود و امروزه او بیش از هرچیزی، چه گوارا است. سمبل یکی از نحله‌های جنبش مارکسیستی و انقلابی سدهء بیستم.
از ناشناس‌ترین هنرمندان تا معروفترین آنها در بزرگداشت او اثری از خود به جای گذاشته است، از نقاشی و شعر، تا ترانه و فیلم. «فرمانده – دوست» ساختهء علی پریمرا (ونزوئلا) یکی از آنهاست، و یکی دیگر از ترانه‌های به نام، «سامبای چه»، اثری ست از هنرمند برجسته، ویکتور خارا (شیلی). ولی بدون شک معروفترین این آثار ترانه‌ای ست به نام «تا ابد، فرمانده چه گوارا». آهنگساز، ترانه سرا و خوانندهء کوبايی، کارلوس پوئبلا می‌گوید این ترانه را در همان شبی که فیدل کاسترو بدرودنامۀ «چه» را برای مردم خواند، نوشته است.
کارلوس پوئبلا، در روز ۱۱ سپتامبر ۱۹۱۷ در شهر مانزانییو در کوبا به دنیا آمد. او از کودکی با کار در نجاری، کفاشی و مزارع نیشکر با فقر آشنا شد و در سال‌های دهۀ سی گیتار زدن آموخت و در دهه چهل آهنگسازی آغاز کرد. در همین دوران کارلوس پوئبلا به حزب سوسیالیست پیوست.
با پیروزی انقلاب در کوبا در ۱۹۵۲، پوئبلا در کنار ساختن آهنگ‌های رومانتیک، سرودن ترانه‌های سیاسی را نیز آغاز کرد و ترانه‌هایش به روزنگار انقلاب بدل شد. از کارهای این دوران می‌توان از این آثار نام برد: «کوبای بیچارهء من»، «طرح ماشِت»، «فیدل برای این کار آمد»، «چگونه یک ژنرال به خاک می‌افتد» و «اصلاحات ارضی». از همین دوران او «خوانندۀ خلق» لقب گرفت.
در ۱۹۶۱ به شیلی سفر می‌کند و همراه با پابلو نرودا در مناطق مختلف شیلی برنامه اجرا می‌کنند. طی دهه‌های شصت، هفتاد و هشتاد، به دعوت احزاب و نیروهای چپ، به کشورهای مختلف آمریکای لاتین سفر کرد. پوئبلا هنر را به سلاحی علیه تحریم کوبا تبدیل کرد. بی علت نبود که در یکی از همین سفرها، در ونزوئلا، به جرم ساختن «ترانه‌های غیر قانونی» دستگیر شد.
کارلوس پوئبلا در ۱۲ ژوئیه ۱۹۸۹ در هاوانا در گذشت.ـ
این ترانه‌سرود با صدای کارلوس پوئبلا:ـ