آن که باد می کارد، توفان درو می کند.
اطلاعیه گفتگوهای زندان در باره دستگیری و شکنجه و آزار کارگران و مدافعین آن ها
امنیتی کردن مبارزات کارگران و زحمتکشان برای دستیابی به خواسته‌های به حقشان، از جمله ترفند‌هایی است که جمهوری اسلامی برای ایجاد رعب و وحشت جامعه در پیش گرفته است. شیوه‌ای که از همان ابتدای به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی توسط دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی در مقابل هرگونه مخالفت و اعتراض، در فضای سیاسی و اجتماعی جامعه ایران اعمال گردید.
به بند کشیدند، شکنجه کردند، چوبه های دار به پا داشتند و کرامت انسانی را لگدکوب کردند و این در حالی است که جامعه جهانی گوی سبقت را در سکوت و چشم‌پوشی و بستن قراردادهای سودجویانه، به منظور دستیابی به منافع حقیرشان از هم می ربایندد.
سران جمهوری اسلامی به خوبی پی برده‌اند که توفان دیگری در راه است. بذری که جنبش عظیم اجتماعی در دی ماه نود و شش کاشت با شدت یافتن اختلافات طبقاتی و زندگی رنجبار بیش از هشتاد درصد از جامعه، ریشه می‌گستراند.
خیل عظیمی از جامعه که بر اساس معیارهای بین المللی زیر خط فقر زندگی می کنند، از کوچکترین شهرها و شهرستانها نوای حق طلبی سر داده‌اند. در جامعه ای که نئولیبرال های تازه به دوران رسیده، قدرتهای مذهبی، مافیای اقتصادی و تجاری، سپاه، و تمامی دستگاه های اجرایی، امنیتی و قضایی نظام ، در تار و پود جامعه ریشه دوانیده و حیات آن را مختل کرده‌اند.
جمهوری اسلامی نه می خواهد و نه می تواند به خواسته های بر حق کارگران جامه عمل بپوشاند. هر آن کس که سرکوب‌های دهه شصت را تجربه کرده باشد، به خوبی می داند که اینان برای حفظ قدرت و منافع‌شان، از هیچ جنایتی فروگذار نخواهند کرد. امروز در حالیکه نیروهای مسلح، دستگاه های اطلاعاتی، قلم به دستان، فیلم سازان و هنرمندان و خیل عظیمی از قشر متوسط منافع خویش را در سرکوب و کتمان مبارزات رو به رشد جامعه می‌دانند و رژیم با هر شکل و صورتی از اعتراض، وحشیانه مقابله می‌کند.
مسئولیت جان و سلامت و معیشت تمامی بازداشت شدگان امروزها و فرداها برشانه رژیم جمهوری اسلامی و دستگاه امنیتی و شکنجه گرانش است.
کارگران، زحمتکشان، دانشجویان، معلمان، بازنشستگان و زنان و مردان درد‌مندی که در محیطی سرشار از فقر و فلاکت و فقدان حقوق انسانی رنج می برید!
وظیفه انسانی مان حکم می‌کند تا با گسترش مقاومت و مبارزه‌ای همه جانبه در مقابل هر گونه سرکوب، دستگیری و شکنجه کارگران و تمامی مدافعین حقوق آن‌ها و آزادی تمامی زندانیان سیاسی در بند فریاد‌هایمان را رساتر کنیم. بر ماست که در احقاق حقوق انسانی و مطالبات به حق اقشار معترض کوشا باشیم و فریاد حق طلبی‌شان را پژواک.
زنده ماندن، آزادی و حفظ سلامت فرزندان در بند کار و زحمت تنها در گرو مبارزات پی گیر و بی وقفه ما امکان پذیر است. سکوت در برابر شکنجه گران و دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی، تنها گذاشتن زندانیان سیاسی، کارگران و زنان دستگیر شده در سیاهچال های رژیم و همراهی ضمنی با سرکوبگران است. سکوت را بشکنیم.
سرنگون باد کلیت نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
گفتگوهای زندان