Kategorie: مبارزه طبقاتی

میتینگ سازمان چریکهای فدایی خلق ایران در میدان آزادی، بهار 1359

نوزایی اندام‌واره‌های اقتدار توده‌ای ۳: گذر به ساختارهای جدید – زایشی با تاخیر و چالش

بخش نخست این نوشته[1] به موضوع آفرینش دوباره‌ی کمیته‌های شهری و کمیته‌های هم‌یاری در دوران پس از آبان ۹۸ و کرونا و بخش دوم به مجامع عمومی کارگری و اجتماعات مردمی[2] پرداخت. در بخش سوم، به چالشی در پیدا کردن ساختاری درخورِ سطح مبارزه طبقاتی و اجتماعی کنونی به صورتی تجربی و ساده شده نزدیک می‌شویم. به دریافت نگارنده، یکی از دلایل وقفه‌ در بلوغ و باروری سازمانی جنبش‌های مردمی در ایران واپس ماندن از گذر به ساختار تشکیلاتی و مبارزاتی نوین است. شبکه‌های مسطح سال‌هاست که در جنبش‌های اعتراضی ایران، پدیده شناخته شده‌ای هستند[3] که توانایی‌ها و کاستی‌هایش در عمل برای کنش‌گران داخل و خارج از کشور تجربه شده است. چالشی که در چند ساله اخیر با آن روبه‌رو هستیم، گذرِ این شبکه‌های مسطح به ساختارهایی کاراتر ــ از جمله ساختارِ شبکه‌های فدرالیستی ــ است. این نوشتار به این گونه از سازمان‌دهی شبکه‌ای با نگاهی به تفاوت در ساختارش با شبکه‌های مسطح، سازوکارِ تصمیم‌گیری، ظرفیت‌های شبکه فدرالیستی برای گسترش، دوام و ادامه‌کاری می‌پردازد. سپس امکان و ضرورتِ گسترش هم‌کاری بین‌گروهی با اتکاء به ساختار شبکه‌های فدرالیستی به بحث گذارده می‌شود. بخش پایانی، انبوه چالش‌های بیرونی و درونی مورد بررسی قرار می‌گیرند و…

انقلابی که در نیمه راه است

انقلابی که در نیمه راه است، اردشیر مهرداد

هر چند پوسته مذهبی و روکش انتزاعی اماج های انقلاب 57 در اثر ضربات خرد کننده کارگران، زنان، ملیتهای تحت ستم، جوانان، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، روشنفکران و توده هاي تنگدست از هم گسیخته است و هر چند زندگی انضمامی ترین چهره ی اقتصادي، سیاسی و فرهنگی خود را آشکار کرده است، اما براي داشتن تصویر روشنی از فردا، این همه کافی نیست. تحول تا کنونی ضمانتی نیست که بدانیم انرژی های آزاد شده در کدام جهت به حرکت در خواهد آمد. و کافی نیست براي آنکه بدانیم روند انقلاب تا چه اندازه قادر خواهد بود در برابر دسیسه هاي ارتجاع غالب و مغلوب محافظت شود و در جهت منافع مردم ستمدیده پیش رود. می دانیم که نطفه بندي و استقرار نظام بدیل همپاي زوال و برافتادن رژیم مسلط است و نیز نبرد امروز همزمان نبردي است براي فردا. اما، این که این همپایی به کدام سمت مایل شود و کدام چشم انداز را پیش رو گذارد، پرسشی است که پاسخ آن را باید از درون فرایند شکل گیري و تحول درونی سوژه انقلابی و نیز کنش متقابل آن با بستر انضمامی ـ تاریخی اش (بخوان نظام حاکم داخلی و قدرت های جهانی) جست وجو کرد.

هم‌اندیشی چپ: بحث‌هایی درباره‌ی سه منشور ۲: آزادی‌های سیاسی‌-اجتماعی، حقوق شهروندی؛ بدیل‌های سیاسی

هم‌اندیشی چپ: بحث‌هایی درباره‌ی سه منشور ۲ – نگرش منشورها به آزادی‌های سیاسی‌ و اجتماعی و حقوق شهروندی؛ و بدیل‌های سیاسی‌اجتماعی

هم‌اندیشی چپ: بحث‌هایی درباره‌ی سه منشور از داخل ایران نشست دوم — نگاه ویژه به نگرش منشورها به آزادی‌های سیاسی‌...

هم‌اندیشی چپ: بحث‌هایی درباره‌ی سه منشور از داخل ایران نشست اول -- نگاه ویژه به مسئله‌ی ملی در سه منشور با حضور: رفقا یوسف اردلان، همایون ایوانی، غلام خیابانی، محمدرضا شالگونی، و بهروز معظمی.

هم‌اندیشی چپ:بحث‌هایی درباره‌ی سه منشور – 1: نگاه ویژه به مسئله‌ی ملی

هم‌اندیشی چپ:
بحث‌هایی درباره‌ی سه منشور از داخل ایران

نشست اول — نگاه ویژه به مسئله‌ی ملی در سه منشور

با حضور: رفقا یوسف اردلان، همایون ایوانی، غلام خیابانی، محمدرضا شالگونی، و بهروز معظمی.

جمع هم‌اندیشی چپ روز ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ (۸ مه ۲۰۲۳) نشستی را برای بحث درباره‌ی سه منشور منتشرشده در ایران برگزار کرد.
در این نشست، پس از «بررسی کلی» این منشورها، نگاه آن‌ها به «مسئله‌ی ملی در ایران» مورد بحث قرار گرفت.

* * * * * * * * * * * * * *

باروری و بلوغ خیزش زن، زندگی، آزادی راه‌های نوینی را گشوده و هنوز می‌گشاید که هر پهنه‌ی آن نیازمند بررسی‌های دقیق‌تری است.

در ماه‌های اخیر، کنش‌گران جنبش‌های اجتماعی سه منشور منتشر کرده‌اند که خواست‌ها، مطالبات و چشم‌اندازهای آن‌ها را بیان می‌کند و می‌تواند به آرایش نیروها در خیزش کنونی کمک کند.

«منشور‌ مطالبات حداقلی تشکل‌های مستقل صنفی و‌ مدنی ایران» در ۱۴ فوریه ۲۰۲۳ با امضای بیش از ۲۰ تشکل، «منشور مطالبات پیشرو زنان ایران» با امضای شماری از کنش‌گران زن در ۷ مارس ۲۰۲۳، و «منشور آزادی، رفاه، برابری» با امضای شمار زیادی از کنش‌گران سیاسی و اجتماعی در ۲۹ آوریل ۲۰۲۳ منتشر شدند.

هم‌پوشانی‌ها و، در عین حال، تفاوت‌های مطالبات و چشم‌اندازهای بخش‌های مختلف جنبش‌های اجتماعی در داخل کشور در این منشورها به چشم می‌خورد.

هشت تیر 1358 زمین چمن دانشگاه تهران

ساختارها، تظاهرات و کنش‌های آلترناتیو را سازمان دهیم!، همایون ایوانی

موج‌سوارانِ بدنام رسانه‌ای دوست دارند که خود را به عنوان „ائتلاف“ طبقات و اقشار مردم جلوه دهند. در واقع اینان جمعی از ولگردهای رسانه‌ای، تازه به دوران رسیده‌های پروژه بگیر، آکادمیسین‌های بی‌جنبه و اغلب تهی مغز، قماربازان کازینوهای لاس وگاس، تکنوکرات‌ها و سرمایه‌دارانی هستند که ویژگی اصلی آنان، در حضور مجازی، بی‌ریشه و مصنوعی‌شان در خارج از کشور خلاصه می‌شود. آنان به جای اتکاء به جنبش مردمی، به ژاژخایی و کاسه‌لیسی دولت‌ها و قدرت‌های جهانی، حتی رقبای منطقه‌ای جمهوری اسلامی مشغولند.

digicap

سرمایه‌ دیجیتالی: آینده‌ی نیروی کار – بخش نخست: نگاهی به پیشینه بحث، همایون ایوانی

دانسته است که سرمایه و تولید کالایی را نباید الزاماً به صورت وسیله‌ای فیزیکی مثل پوشاک، یخچال و یا گاز که «قابل لمس» هستند، تصور کرد. این دو موضوع که درواقع تولید ارزش و ارزش اضافی را شکل خاصی از کالا که الزاماً به شکل ملموسی و فیزیکی قابل لمس نیست پیوند می‌زند. در «عصر اطلاعات»، بخش زیادی از صدور سرمایه و تولید کالا به صورتی انجام می‌شود که کالاهایی غیرفیزیکی و غیرقابل لمس، تولید و به فروش می‌رسند. درواقع، دانش و اطلاعات به سرمایه تبدیل شدند. حداقل از دهه ۸۰ میلادی و درواقع بسیار پیش از آن، برای اقتصاددانان مارکسیست آشکار شده بود که دانش، اطلاعات و تکنولوژی اطلاعاتی، شکلی از سرمایه و صدور سرمایه هستند. به تعبیری، «ابزار» نوین، از نيمه دوم دهه هفتاد ميلادی تکنولوژی نوين اطلاعاتی و مخابراتی شده بود. با پیدایش و گسترش کامپیوترهای شخصی، دسترسی و پردازش سریع‌تر داده‌ها و اطلاعات به صورت برجسته‌تری به عامل پیروزی بر رقبای مالی، تجاری و صنعتی تبدیل می‌شد. افزایش بهره‌وری به نحوی که صاحبان اطلاعات که سرعت پردازش بالاتری نسبت به رقبا دارند، موجبی برای تولید کالاهایی کم‌هزینه‌تر می‌شد و می‌شود که ارزش متوسط اجتماعی بالاتری را متحقق می‌سازند.

گفتگو

درباره‌ دموکراسی مستقیم، انقلاب انفورماتیک و…، عباس هاشمی در گفتگو با منوچهر آذری

در گذشته جنبش‌های کارگری ‌‌و کمونیستی عموما در حرکات مردمی، پیشگام و صاحب ایده‌های نو بودند، اما امروزه ما برغم اعتراف به تغییرات مهم در روش مدیریت سرمایه‌داری جهانی، و با اینکه شاهد پرولتریزه شدن اقشار و لایه های گوناگون اجتماعی و شکل گیری نوع جدیدی از برده داری، حول محور انقلاب انفورماتیک اولترا مدرن هستیم، انگار هنوز نفهمیده‌ایم چه اتفاقی دارد می‌افتد و درس‌های لازم را نگرفته‌ایم و تجربه‌های اخیر جنبش‌های پیشگام جهانی را هم نه تنها درک، جذب و از آن خود نکرده‌ایم. بلکه به نظر می‌رسد همچنان در گذشته‌ها مانده‌ایم. در این شرایط بیم آن می‌رود که عنقریب امکان هر نوع مداخله‌گری و ایجاد دگرگونی و تغییر بنیادی از همه‌ سلب شود و به بردگی کامل این سیستم مدرن در آییم.ـ